Śliwy kolumnowe i letnie cięcie winorośli (Pielęgnacja sadu latem)

Brzoskwinie twardki warte wypróbowania

Wybór odmian brzoskwiń polecanych do uprawy w ogrodach jest spory i z każdym rokiem się powiększa. Dostępne są odmiany o miąższu białym, żółtym lub nawet czerwonawym. Wśród nich są też odmiany bardzo wczesne, jak ‘Kijowska Wczesna’ czy ‘Springtime’, a także późne (np. ‘Suncrest’), dojrzewające na przełomie sierpnia i września. W ogrodach praktycznie 100% odmian stanowią typowe odmiany deserowe. Najbardziej znane i cenione to ‘Redhaven’, ‘Reliance’ czy ‘Harnaś’.

Charakteryzują się miękkim, delikatnym i bardzo soczystym miąższem. Jednak dojrzałe owoce tych odmian po zerwaniu bardzo szybko przejrzewają i już po dniu przechowywania miękną. Odmienną grupę odmian stanowią brzoskwinie określane jako przemysłowe. W odróżnieniu od typowych, deserowych odmian, ich miąższ jest zwarty i jędrny i nawet po zupełnym dojrzeniu owoc pozostaje stosunkowo twardy. Takie brzoskwinie określane są jako twardki. Odmiany te znajdziemy przede wszystkim w puszkach w syropie, bo ich miąższ nie rozgotowuje się podczas pasteryzacji.

Brzoskwinie te nadają się także do bezpośredniego spożycia. Mają słodki, smaczny i chrupiący miąższ przylegający do pestki. Po zerwaniu wyjątkowo wolno miękną i nie psują się tak szybko jak odmiany deserowe. Praktycznie wszystkie twardki wyróżniają się bardzo dobrym owocowaniem, przewyższając plennością wiele odmian deserowych, są przy tym łatwe w prowadzeniu i ich uprawa niczym nie różni się od odmian deserowych.

Polecane odmiany

W porównaniu z odmianami deserowymi, wybór brzoskwiń twardek jest bardzo niewielki. W szkółkach drzew spotkać możemy odmianę ‘Babygold’ z numerami 5, 6, 7 lub 9, które oznaczają grupę wczesności. Im wyższe numery, tym późniejsze dojrzewanie owoców. Odmiana ‘Babygold’ wyróżnia się jasnym, słodkim miąższem i delikatnym rumieńcem, który pojawia się na nasłonecznionej części owocu. Inne odmiany warte polecenia to: ‘Vinegold’,‘Veecling’ i ‘Virgil’.

Śliwy kolumnowe do małych ogrodów

W zależności od odmiany, wyrośnięte drzewa śliwy domowej tworzą mniej lub bardziej rozłożyste korony. Poprzez właściwe cięcie drzew najczęściej utrzymuje się korony w formie prawie naturalnej. Popularna jest także korona parasolowata. Jest łatwa do prowadzenia, bo cięcie polega głównie na wycinaniu wszystkich pędów rosnących pionowo w górę.

W sadach towarowych często spotyka się śliwy prowadzone w formie wrzecionowej. W tym typie korony drzewo ma jeden przewodnik, od którego odchodzą pędy boczne. Korona jest szeroka u dołu i stopniowo zwęża się ku górze, przyjmując kształt wąskiej choinki. Wadą tego typu korony jest dość silny wzrost drzew, co z kolei wymaga sporo pracy i wprawy przy cięciu.

Dużo prostszym rozwiązaniem jest uprawa tzw. śliw kolumnowych, bo mają ograniczony wzrost korony na szerokość. Już w szkółce wyprowadzany jest długi i prosty przewodnik z wieloma drobnymi gałązkami bocznymi. Po posadzeniu do ogrodu nadal utrzymujemy podobną formę korony, pozwalając drzewku rosnąć do góry, a ograniczając rozrastanie się na boki. W tym celu wycinamy lub skracamy raz do roku pędy zbyt mocno rozrastające się.