Ogórek siewny znany jest w uprawie już od kilku tysięcy lat i pochodzi z Indii. W Europie Wschodniej znany jest od VIII w., w Zachodniej – od XIII-XIV w., zaś w Polsce był uprawiany od XVI w. Przywędrował do nas z Bizancjum, wraz z nazwą „angurion", co oznaczało niedojrzały. Z czasem przekształcono tę nazwę na ongur, aż do znanego nam ogórka. Warzywo to, mimo niezaprzeczalnych walorów smakowych, nie ma znaczącej wartości odżywczej, jednak powinno być spożywane, dostarcza bowiem soli mineralnych oraz wspomaga trawienie i przyspiesza usuwanie nadmiaru wody z organizmu. Ma także właściwości odkwaszające. Ogórki war
to jeść w całości, bez obierania, najwięcej składników zawartych jest bowiem właśnie w skórce. Nie powinno się ich spożywać łącznie z pomidorami i innymi warzywami bogatymi w witaminę C, ogórki zawierają bowiem enzym rozkładający tę witaminę oraz enzym rozkładający pektyny. Dlatego w połączeniu z pomidorami na talerzu szybko odbierają im świeży wygląd.

Miejsce do uprawy ogórków powinno być zaciszne, zaś gleba żyzna, próchnicza i przepuszczalna, bez skłonności do zaskorupiania, ale jednocześnie utrzymująca wilgoć o pH zbliżonym do obojętnego. Należy jednak pamiętać, że ogórki są wrażliwe na świeże wapnowanie, dlatego też nie należy ich uprawiać na świeżo wapnowanej glebie. Są one również wrażliwe na zbyt wiele azotu, którego nadmiar prowadzić może do tworzenia pustych komór nasiennych, braku jędrności oraz wyczuwalnej goryczy owoców.

Ogórki to warzywa ciepłolubne, a najwłaściwsza dla nich temperatura waha się w przedziale od 18 do 30°C. Temperatura poniżej 10°C jest już szkodliwa dla roślin, zaś przy 5°C rośliny mogą zamierać. Rośliny te są również wrażliwe na zmianowanie – nie powinno się ich uprawiać na tym samym miejscu nie częściej niż co 3-4 lata, a dobrym przedplonem dla nich są warzywa strączkowe (fasola, groch, bób) oraz wczesne kapustne. Dobrze reagują na uprawę współrzędną z cebulą z dymki, sałatą, kalarepą lub wczesną kapustą.

Ze względu na wytwarzanie dużej masy zielonej, ogórki pozostawiają dość czyste stanowisko, które można z powodzeniem wykorzystać do uprawy gatunków wrażliwych na zachwaszczenie. Rośliny te mają dość wysokie zapotrzebowanie na wodę, uzależnione od fazy wzrostu (najbardziej wrażliwe na jej niedobór są w okresie wschodów nasion oraz w okresie kwitnienia, brak wody w podłożu przyczynia się bowiem do opadania kwiatów i zawiązków owoców), a także mają bardzo wysokie wymagania pokarmowe. Należy zasilać je, stosując nawozy organiczne oraz mineralne, także pogłównie w trakcie wzrostu roślin, nawet 3-krotnie.

Jaki jest najlepszy moment na siew ogórków i czy jest możliwa uprawa balkonowa?

Jednym z najważniejszych czynników regulujących cykle życiowe roślin jest temperatura. Już niewielkie jej wahania mogą powodować istotne zmiany w procesach rozwojowych. Ogórek to roślina ciepłolubna, dla której minimalna temperatura kiełkowania to 15°C. Dlatego najlepszy okres na wysiew ogórków do gruntu przypada pomiędzy drugą połową maja (po ostatnich wiosennych przymrozkach) a pierwsza połowa czerwca.

Uprawa balkonowa ogórków na niewielką skalę jest możliwa. W tym celu warto wybrać odmianę plenną o dużej odporności na choroby i zapewnić jej odpowiednie warunki. W sklepach ogrodniczych są już dostępne odmiany ogórka, które zostały wyhodowane z myślą o uprawie doniczkowej np. Iznik F1 (sałatkowy).

                                                                                                                                      - odpowiada dr inż. Tomasz Mróz

Ogórek ogórkowi nierówny

Dostępne odmiany do uprawy polowej są zazwyczaj przydzielone do grup, spośród których wyróżniamy odmiany: sałatkowe (np. Malta F1, Dar), kwaszeniaki (np. Andrus F1, Hubal F1, Basza F1), konserwowe (Atlas F1, Bolko F1, Chrobry F1, Kmicic F1) i korniszony (np. Anulka F1, Rufus F1, Tytus F1). Ogórki polowe zazwyczaj posiadają brodawki, a ich owoce mają najczęściej 10-15 cm długości. Wyjątek stanowią odmiany sałatkowe gruntowe, gdzie uzyskuje się także owoce długości 15-20 cm.
Do uprawy pod osłonami zazwyczaj wykorzystuje się ogórki sałatkowe, tworzące długie owoce (powyżej 
25 cm) o gładkiej skórce, bez brodawkowe, określane często jako odmiany szklarniowe (np. Atos F1, Karol F1, Milenium F1).