Pomolodzy, czyli znawcy roślin owocowych, dzielą pomarańcze na cztery grupy: navel, pigmentowe, czyli krwiste, zwyczajne (na przykład ‘Ovale Calabrese’) oraz pozbawione kwasu cukrowe, u nas zupełnie nieznane, wyróżniające się trochę mdłym zapachem. Własny zbiór owoców jest możliwy, ale pod pewnymi warunkami. Pomarańczowemu drzewku należy zapewnić nieprzemarzające, bardzo jasne pomieszczenie zimowe, a w sezonie letnim nasłonecznione, osłonięte od wiatru miejsce w ogrodzie.

Jedne z najlepszych owoców rodzą bezpestkowe odmiany navel. Wszystkie formy wyróżniają się tą samą cechą. Każdy owoc ma na wierzchołku pod skórką mały nierozwinięty owoc, tzw. pępek. Owoce pomarańczy navel dojrzewają najwcześniej i są większe od owoców innych odmian. Pod skórką owocu odnajdujemy słodki, soczysty i bardzo aromatyczny miąższ. Poszczególne cząstki oddzielone są tylko cienką błonką i można je łatwo oddzielić od siebie. Gorzej jest z uzyskiwaniem soku. 

 

  

Przy jego wyciskaniu z błonki uwalniana jest substancja o nazwie limonina. Nawet niewielka jej ilość sprawia, że sok pomarańczy ma bardzo gorzki smak. Owoce odmian navel dojrzewają najpełniej tylko w warunkach klimatu subtropikalnego o cechach śródziemnomorskich. W ich uprawie przydatne jest doświadczenie zdobyte przy prowadzeniu łatwiejszych gatunków cytrusów. 

Pomarańcze krwiste dobrze znoszą krótkotrwałe spadki temperatury poniżej zera i nadają się także do uprawy w dużych pojemnikach. Owoce jemy w plasterkach lub wyciskamy z nich sok. Typowe czerwone zabarwienie skórki zyskują owoce tylko w rejonach, gdzie występują wyraźne nocne spadki temperatury. Najmocniejsze przebarwienia pojawiają się na zacienionej części skórki lub na owocach z wnętrza korony.

Przesadzanie pomarańczy

Rośliny cytrusowe uprawiane w pojemnikach najlepiej przesadzać wcześnie na wiosnę, w marcu lub kwietniu. Przeprowadzka rośliny do większej donicy potrzebna jest dopiero wtedy, gdy jej korzenie zupełnie przerosną ziemię.

Nowy pojemnik powinien mieć średnicę o 3-5 cm większą od starego. Możemy spokojnie zrezygnować z drogiej ziemi specjalnej. Roślinom wystarczy normalna ziemia ogrodowa wymieszana z pokruszonym keramzytem lub skałą lawową.

Małe, owalne lub jajowate owoce odmiany ‘Sanguinello’ dojrzewają od grudnia do marca i długo utrzymują się na pędach. Dlatego drzewko pomarańczy krwistej może być piękną ozdobą jasnego i chłodnego ogrodu zimowego z temperaturą 3-15°C. Im cieplejsze jest pomieszczenie, tym więcej światła należy zapewnić roślinom.

Pomarańcza trójlistkowa Poncirus trifoliata jest odrębnym ogrodowym gatunkiem cytrusa. Odporność na zimno odziedziczyła po przodkach pochodzących z Himalajów. Duże białe kwiaty i żółtopomarańczowe owoce wydzielają mocny cytrusowy zapach. Owoce mają bardzo kwaśny miąższ zawierający mnóstwo nasion. Dlatego raczej nie nadają się do jedzenia. Drzewko najczęściej wykorzystywane jest jako podkładka dla innych cytrusów.        

Pomarańczowe ciekawostki

- Skórka pomarańczy ‘Vainiglia’ ma waniliowy zapach. Miąższ owoców jest słodki i tylko lekko kwaśnawy.

- Soczyste owoce pomarańczy krwistej poznamy po czerwonawo lub purpurowo zabarwionej skórce.

- Pomarańcza pachnąca ‘Chinotto’ kwitnie na wiosnę i jesienią. Ma drobne mirtowate liście.

- Bergamota Citrus bergamia ma mocno pachnące kwiaty i liście.

- Ładnie ukształtowane owoce pochodzącej z Kalabrii odmiany ‘Ovale Calabrese’ dojrzewają późno i długo utrzymują się na gałązkach drzewa.