Leżą na okiennym parapecie, przypominając o ostatnich wakacjach na plaży albo obciążają kieszenie naszych dzieci. Są gładkie, szare z jasnymi paskami, białe, kremowe, marmurkowe, brązowe lub czerwone,  długie i cienkie, grube i okrągłe albo płaskie jak guziki. Tak ładnie ukształtowała kamyki przyroda. Silne morskie fale lub szybki nurt rzeczny porywały początkowo kanciaste kawałki skalne, które ocierały się o siebie i szorowały po piasku. W końcu wygładzone kamyki woda wyrzucała na brzeg morza lub rzeki, aby najładniejsze mogły znaleźć się w naszych rękach. 

Rozmaitość drobnych otoczaków jest tak duża, że stały się doskonałym materiałem na często kunsztowne mozaiki, przeważnie umacniające płaszczyzny poziome. Najróżniejsze odcienie barw, wielkości i kształty są podstawą dla ciekawie wymyślonych wzorów czy obrazów. Interesujące, przyjemne dla oka efekty mogą powstać przez starannie przemyślany, ukierunkowany układ podstawowych elementów mozaiki.

Przykłady do naśladowania i odtworzenia w mozaice znajdziemy wszędzie. Inspiracją mogą być nawet kształty i barwy kamieni kupionych lub zebranych własnoręcznie. Jeśli mamy zmysł artystyczny, na pewno dosyć łatwo znajdziemy interesujące tematy w naszym bliższym lub dalszym otoczeniu. Natchnienia mogą dostarczyć  nam także dzieła sztuki. Pomysł warto od razu utrwalić choćby w najogólniejszych zarysach, szkicując kompozycję na arkuszu papieru czy nawet wprost na wygładzonej powierzchni plażowego piasku.

 

Solidna i wytrzymała konstrukcja

Podstawowym warunkiem trwałości mozaiki z kamieni jest jej stabilna konstrukcja. Ziemię macierzystą usuwamy aż do zwartego podglebia. Minimalna głębokość wynosi 25 cm, przy obciążeniu pojazdami więcej.

1. Stabilizację całej konstrukcji zapewnia mocne obrzeże z bloczków betonowych. Przy dużych obciążeniach należy je dodatkowo zabetonować;

2. Warstwę nośną tworzy podbudowa z tłucznia, grysu grubości min. 15 cm. Należy położyć ją z lekkim spadkiem bocznym i zagęścić ubijarką;

3. Otoczaki niezbyt dużych rozmiarów wciskamy na sztorc ściśle obok siebie w warstwę wiążącą (mieszanka suchego piasku i cementu) grubości 10 cm.

 

Próby układania mozaiki najlepiej  rozpocząć od małych powierzchni.  Nieduży motyw układamy na mieszance cementowo-piaskowej, którą utrwali dopiero kontakt z wodą. Gdy mozaika jest gotowa, przyciskamy kamienie deseczką, aby miały jednakową wysokość. Jeżeli trzeba, uzupełniamy zaprawę – kamyki powinny wystawać z niej na wysokość 5 mm. Następnie powierzchnię ostrożnie, ale dokładnie, zraszamy wodą. Mozaikę przez dwa tygodnie chronimy przed słońcem i deszczem, aż zaprawa ją zwiąże.