Drzewa o kulistej koronie mają swój urok. Są jednymi z najchętniej uprawianych roślin drzewiastych nie tylko w przydomowych ogródkach, ale też w parkach czy miejskich nasadzeniach przydrożnych. Powód jest oczywisty: nieduże rozmiary połączone z atrakcyjnym wyglądem. Dość popularnie sadzonymi drzewkami są klon pospolity ‘Globosum’, robinia akacjowa ‘Umbraculifera’ czy surmia bignoniowa ‘Nana’.

Nie są to oczywiście jedyne drzewa o kulistej koronie, o tej porze roku ich walory widać jak na dłoni. Ciekawe odmiany można znaleźć także u klonu palmowego, ambrowca i dębu błotnego. Wyróżnia się dwie grupy drzew o kulistej koronie. Do pierwszej należą rośliny podatne na cięcie, którym można w dość szybki i łatwy sposób nadać pożądany kulisty kształt. Tak postępujemy z cyprysikiem, bukiem, wierzbą iwą, a nawet glicynią. W tym wypadku cięcie należy powtarzać co roku.

Termin jest ten sam co dla żywopłotów, czyli przełom zimy i wiosny, a później koniec czerwca. W przypadku drugiej grupy chodzi o wyselekcjonowane odmiany, u których kulisty kształt korony jest naturalną cechą rozwojową. Idealne są np. wiśnia karłowa ‘Globosa’, ambrowiec ‘Gum Ball’ i miłorząb ‘Mariken’.

W odróżnieniu od gatunków pierwotnych (od których się wywodzą), nie mają pokroju typowego drzewa, raczej krzewu. Są to odmiany szczepione na wysokich podkładkach, ich wysokość waha się od 100 do 200 cm. Korony przybierają z czasem na wielkości, jednak rosną umiarkowanie we wszystkich kierunkach. Jednak i je warto raz na jakiś czas podciąć, zwłaszcza że niektóre odmiany po wejściu w dojrzały wiek zaczynają tworzyć parasolowate korony.  

Drzewa kuliste są niezastąpione w małych ogrodach. Jak wspomniano, łatwy do przewidzenia jest nie tylko kształt ich korony, ale też wielkość. Ułatwia to planowanie nasadzeń. Pasujące drzewka można dobrać nawet do nasadzeń rabatowych, tu w sukurs przychodzą m.in. lilaki i kalina wawrzynowata.

Dobrze jest sprawdzić porę kwitnienia i wybarwienie liści jesienią. Każdy dodatkowy walor ozdobny jest ze wszech miar pożądany. Przed zimą pnie młodych roślin okrywamy matą lub włókniną. Dzięki zacienieniu kora nie będzie pękać przy gwałtownych spadkach temperatury nocą.

 

 

Imponują obfitym kwitnieniem i pięknym jesiennym wybarwieniem

Klon polny ’Nanum’  Acer campestre

Nie jest wymagający w uprawie i doskonale nadaje się do zieleni miejskiej. Wiosną drzewo odwiedzają pszczoły, jesienią zaś jego liście przebarwiają się na żółto. Dorasta do 4-8 m wysokości.

 

Lilak drobnolistny ’Superba’ Syringa microphylla

Ten niewielki, bo dorastający do 1,5 m krzew ma lilioworóżowe, pachnące, zebrane w wiechy kwiaty (w pąku są różowoczerwone). Jest odporny na warunki miejskie i dobrze znosi mrozy.

 

Metasekwoja chińska ’Matthaei’ M. glyptostroboides

Odmiana ta osiąga do 4 m wysokości, dlatego polecana jest do małych ogrodów. Jej korona jest smukła, wąskostożkowata i dość luźna. Jesienią liście tego drzewka przybierają ogniste barwy.

 

Kasztanowiec ’Globosum’ A. hippocastanum

Jedno z najchętniej uprawianych drzew w zieleni miejskiej dorasta do 25 m. Kwitnie w maju, a owocuje we wrześniu i październiku. Owoce kasztanowca wykorzystuje się do dekoracji.

 

Ambrowiec balsamiczny ’Gum Ball’ Liquidambar styraciflua

Odmiana ta wyróżnia się jesienią ognistymi liśćmi. Do zdrowego rozwoju wymaga niezbyt mikrej i bogatej w składniki pokarmowe gleby. Idealna do małych ogrodów, dorasta do 6 m.

 

Głóg ’Pauls Scarlet’  Crataegus laevigata

Ten ciernisty krzew rozkwita w maju na czerwono, ale, niestety, nie owocuje. Dorasta do 6 m. Uwaga: silne cięcie odbija się na obfitym kwitnieniu! Roślina idealna na nie do pokonania żywopłoty.