Sadzonkowanie pędów jest jednym z najłatwiejszych sposobów rozmnażania. Istotą powodzenia tego zabiegu jest „nakłonienie” pędów do wytworzenia korzeni przybyszowych. W pędach sadzonek znajdują się hormony (auksyny) powodujące powstawanie korzeni. W trakcie ukorzeniania hormony te spływają w dół sadzonek i gromadzą się u ich podstawy.

W praktyce ogrodniczej dolne końce sadzonek traktuje się preparatami stymulującymi ukorzenianie, zawierającymi syntetyczne auksyny, tj. kwas indolilomasłowy (IBA) oraz kwas naftylooctowy (NAA) w różnych stężeniach. Pod ich wpływem sadzonki ukorzeniają się szybciej, a nowo wytworzony system korzeniowy jest silniejszy. Najwygodniejsze w użyciu są preparaty w formie proszkowej, np. ukorzeniacz lub korzonek.

Świeże, wilgotne miejsce cięcia zanurza się w wybranym preparacie. Inną formą traktowania sadzonek są roztwory, w których zanurza się dolne części sadzonek. Czas ich zanurzenia zależy od stężenia auksyny i wynosi od kilku sekund do kilku godzin – w tym przypadku postępujemy według dołączonej do preparatu instrukcji. Po potraktowaniu stymulatorem ukorzeniania sadzonki umieszcza się w wilgotnym podłożu i, przykryte folią w celu zmniejszenia transpiracji, trzyma w odpowiedniej dla gatunku temperaturze aż do czasu ich ukorzenienia.