Więcej o roślinie poniżej:

Melisa lekarska (Melissa officinalis)

kategoria:  zioła, byliny

stanowisko:   słońce, półcień

wysokość:  do 1 m

mrozoodporność:  do -20°C

odczyn gleby: lekko kwaśny, obojętny, lekko zasadowy

preferencje glebowe: żyzna, piaszczysto-gliniasta, lekka, przepuszczalna

podlewanie:  średnio

barwa liści/igieł: zielona

barwa kwiatów:  biała, żółta

pokrój: wzniesiony, krzaczasty

okres kwitnienia: czerwiec-wrzesień

wysiew: wiosna

rozmnażanie: siew, podział

trwałość liści:  sezonowe

zastosowanie:  balkony, roślina jadalna, lecznicza i miododajna, tarasy, rabata ziołowa

tempo wzrostu:   szybkie

Stare księgi nazywają melisę lekarską pszczelnikiem, gdyż w dawnych czasach była ona ulubionym ziołem pszczelarzy, którzy świeżymi liśćmi nacierali ule, aby w ten sposób przywołać pszczoły do ich kwatery. W niektórych źródłach występuje on też pod nazwą rojownik.

W zależności od odmiany melisa lekarska osiąga wysokość od 60 do 80 cm. Zwartym pokrojem charakteryzuje się odmiana ‘Nana’, dużą wartość ozdobną mają ‘Aurea’ o liściach złotożółtych i ‘Variegata’ o liściach zielonożółtych. Dla wszystkich odmian typowy jest niepowtarzalny, cytrynowy zapach liści. Małe, białe kwiaty są zebrane w pachwinach liści i otwierają się na przestrzeni lipca i sierpnia.

Melisa lekarska dojrzewa zarówno w miejscach słonecznych, jak i półcienistych. Podłoże pod uprawę tejże byliny winno być wilgotne, ale przepuszczalne.

Melisę możemy rozmnażać wiosną przez podział. Można też ją wysiać w marcu do kuwety i uprawiać na parapecie pod cienką warstwą ziemi. Do gruntu w ogrodzie siewki wysadza się mniej więcej po upływie 5 tygodni. Na użytek domowy wystarcza uprawiać jedną roślinę. Jeśli zacznie się ona zbyt silnie rozrastać, jej korzenie możemy przyciąć szpadlem.

Melisa lekarska jest doskonałym antidotum na skołatane nerwy, pomaga też w leczeniu bezsenności i przeziębienia. W kuchni można ją dodawać do wszystkich tych potraw, do których pasuje cytryna. Liście można dodawać m.in. do sałatek, kanapek, sosów oraz zup.

Liście melisy zbieramy, gdy rośliny zaczynają kwitnąć, a następnie suszymy w zacienionym, przewiewnym miejscu.