Kuklik Geum to rodzaj roślin z rodziny różowatych Rosaceae. Obejmuje kilkadziesiąt gatunków występujących niemal na całej kuli ziemskiej – od Europy po Amerykę Południową i Nową Zelandię. W Polsce występuje kilka niepozornych gatunków, spośród których właściwie tylko jeden, kuklik zwisły Geum rivale, jest na tyle atrakcyjny, żeby być uprawianym w ogrodzie.

Rośliny te tworzą gęste rozety charakterystycznych pierzasto złożonych liści, w których szczytowy listek jest o wiele większy od pozostałych. W maju z rozety wyrastają pędy zakończone zwieszonymi kwiatami. Kwiaty są niewielkie, ale pełne uroku. Blado-różowe płatki schowane są wśród purpurowych działek okwiatu.

Rośliny lubią wilgotne stanowiska i idealnie nadają się na rabaty naturalistyczne. W porównaniu z kuklikiem zwisłym, typowo ozdobne kukliki – chilijski Geum chiloense i szkarłatny Geum coccineum – tworzą kwiaty o wiele bardziej widowiskowe: większe, wyżej położone i jaskrawo, czerwono wybarwione. Pierwszy z nich, pochodzący z Ameryki Południowej, dorasta do 50-60 cm i kwitnie późną wiosną, w maju oraz czerwcu. Drugi, europejski (Bałkany oraz Azja Mniejsza) gatunek jest nieco niższy (osiąga 30-40 cm wysokości) i zakwita latem – w lipcu i sierpniu.

 

 

Wszystkie gatunki kuklików bardzo łatwo krzyżują się między sobą, dając wiele mieszańców różniących się wysokością, kształtem kwiatów i terminem kwitnienia, ale przede wszystkim barwą kwiatów. Przeważnie kwitną dłużej niż gatunki wyjściowe – zamiast 2-3 tygodni ich kwitnienie może trwać nawet 6 tygodni. Jeszcze do niedawna popularne były odmiany kwitnące w barwach ognia: żółte, pomarańczowe i czerwone. Ostatnio jednak coraz modniejsze są odmiany o kwiatach pastelowych, zwłaszcza w odcieniach łososiowych i kremowych.

 

Aromatyczne ziele

Nazwa Geum wywodzi się od greckiego słowa „pachnieć“ i odnosi się do przyjemnego zapachu kłącza kuklika pospolitego Geum urbanum. Kłącze to pachnie goździkami, dlatego jego ludowe nazwy, jak ziele goździkowe, nawiązują do tej cechy. Dzięki niej kłącze kuklika było (i jest) stosowane do aromatyzowania napojów, w tym także alkoholi – wina i likierów. Często perfumowano nim też len.

 

Wszystkie te mieszańce klasyfikowane są do różnych gatunków, w zależności od pochodzenia rodziców. I tak np. mamy Geum x heldrichii czy Geum x rhaeticum, ale coraz częściej dokładne pochodzenie mieszańców jest trudne do ustalenia, więc opatruje się je wyłącznie nazwą odmiany.

Jaskrawo kwitnące odmiany wprowadzają energię na rabaty. Dzięki nim można stworzyć zarówno rabaty rustykalne, jak i nowoczesne, kontrastowe zestawienia. W tym celu najlepsi projektanci łączą np. pomarańczowe kukliki z roślinami kwitnącymi fioletowo, jak szałwie, wieczorniki, kocimiętki. Równie wszechstronne są odmiany o kwiatach łososiowych czy kremowych. Szczególnie urokliwe są odmiany mające za przodka kuklika zwisłego – ich główki wdzięcznie się przewieszają.

 

Warunki uprawowe kuklika

Kukliki ogrodowe preferują miejsca słoneczne, ale w gorących regionach lepiej czują się na miejscach półcienistych, ocienionych zwłaszcza w godzinach południowych. Dobrze rosną na przeciętnych glebach ogrodniczych. Stanowisko powinno być dobrze zdrenowane, ale nie suche. Dobrze, jeśli jest to miejsce osłonięte od wiatrów. Wadą kuklików jest ich krótkotrwałość – rośliny trzeba dzielić co 3 lata. Jednak ich urok i wyjątkowe cechy dekoracyjne rekompensują z nawiązką tę drobną wadę. Świadczy o tym fakt, że kukliki często nagradzane są w Anglii wyróżnieniem „Roślina roku”.