Miejskie podwórka są coraz chętniej zazieleniane. Na pierwszy rzut oka takie miejsca, zwłaszcza te ze wszystkich stron otoczone ścianami domów i murami, wydają się za małe, zbyt mocno zacienione lub za bardzo nasłonecznione i ciepłe. Pomimo wszelkich wątpliwości warto pomyśleć o urządzeniu ogródka także w najmniej sprzyjających warunkach.

Otoczenie może odmienić już nawet kilka doniczek. Wyniesione z piwnicy i obsadzone petuniami kaskadowymi Million Bells czy funkiami potrafią zapewnić właścicielom chwile małego szczęścia czy choćby zwykłej radości. Pierwsze sukcesy zachęcają do  kolejnych zmian. Pojawiają się nowe pojemniki z roślinami, skromny kącik zajmuje stolik z krzesłami i tak krok po kroku niezbyt atrakcyjne wcześniej podwórko zmienia się w ulubione miejsce letniego wypoczynku, chętnie odwiedzane przez całą rodzinę.

Wielką zaletą podwórkowego ogrodu  jest odosobnienie. Otaczające go mury tworzą pełną osłonę, zapewniając sielską atmosferę. Będzie ona wręcz idylliczna, gdy ściany okryją się zielonymi pnączami. Jeśli tynk jest za słaby, aby utrzymać rośliny samoczepne, jak np. bluszcz czy dzikie wino, do murów należy przymocować kraty dla pnączy. W miejscach słonecznych dobrze będą rosnąć róże pnące lub winobluszcz zaroślowy, który wypuszcza wąsy czepne bez przylg. W półcieniu można posadzić różne powojniki, wiciokrzew przewiercień lub aktinidię pstrolistną. 

W cieniu dobrze czuje się hortensja pnąca. Jest to także świetne miejsce dla wiecznie zielonego wiciokrzewu Henry’ego. Zróżnicowane warunki świetlne są cechą wszystkich podwórek. Dlatego należy uważnie dobierać także inne rośliny. Mocne nasłonecznienie lubią m.in. lawenda, rozmaryn, pelargonie i sanwitalia. Zacienione podwórze ozdobią kwiaty hortensji, naparstnicy i fuksji. Warto powiesić na ścianach lustra. Powielą one ilość kwiatów i optycznie powiększą małe podwórko.

 

Bruk mozaikowy urozmaicający aranżację ogrodu

Poszukującym ciekawych przykładów wyjątkowej, oryginalnej powierzchni utwardzonej, warto polecić  bruk patchworkowy. Przy jego układaniu można wykorzystać stylowe, pokryte patyną lat kamienie.

 

 

Ornamentowy, rzymski czy w jodełkę?

Oprócz materiału, ważnym elementem charakteryzującym bruk jest wygląd tworzonej nawierzchni. Bardzo pracochłonny jest wzór ornamentowy. Do jego ułożenia potrzebne są dobierane wielkością kamienie przynajmniej w dwóch kolorach. Aby delikatnie złagodzić kolorową wstęgę bruku rzędowego, wystarczy pojedyncze pasmo kostki granitowej. Skromnego obrazu regularnych linii powierzchni z prostokątnej kostki granitowej nie popsują pojedyncze ciemne kamienie.

Czerwona cegła klinkierowa jest często stosowana do bruku w jodełkę. Nieforemne kamienie doskonale nadają się do układania w rzędach nieregularnych. Bardzo dekoracyjnie wygląda przejście od 6. bruku rzymskiego z kostek przynajmniej w trzech rozmiarach do łuku drobnokostkowego.

 

Interesujące pomysły na ładne nawierzchnie

Dowolnie łączone różnobarwne kamienie brukowe potrafią utworzyć efektowne ścieżki. Przy tworzeniu wzoru nawierzchni nasza fantazja nie musi się niczym ograniczać. Kostka brukowa może mieć różne rozmiary i fakturę. Do jej wykonania służy wiele materiałów, np. cegła klinkierowa, odpady betonowe, granit czy otoczaki. Układanie jest czasochłone, gdyż wymaga dopasowania do siebie kamieni różnej wielkości czy kształtu.

 

Jak prawidłowo wykonać ścieżkę

Właściwą stabilność powierzchni brukowej zapewnią mocne obrzeża z bloczków krawężnikowych wpuszczonych w betonowy fundament. Wytrzymałą podbudowę nawierzchni ścieżki zapewni piętnastocentymetrowa warstwa tłucznia lub grubego grysu, solidnie zagęszczona przez walcowanie lub ubijanie ubijakami ręcznymi albo mechanicznymi.

Na nią kładzie się pięciocentymetrową warstwę piasku, która jest łożyskiem dla bruku. Kostkę układa się na piasku i ubija mocno ubijakiem, aż osiądzie w nim do 1/3 wysokości. Szczeliny wypełnia się grubym piaskiem lub zaprawą.