Dierwilla Diervilla × splendens, nazywana także zadrzewnią, to mało znany rodzaj reprezentowany w naturze przez trzy gatunki krzewów występujących w Ameryce Północnej, na terenie Kanady oraz północnych stanów USA. Rośliny te są blisko spokrewnione i często mylone z krzewuszkami i suchodrzewami. Nie są trudne w uprawie, można je sadzić na terenie całego kraju.

Zadrzewnia okazała to gatunek mieszańcowy wyhodowany we Francji w połowie XIX wieku ze skrzyżowania zadrzewni kanadyjskiej Dierwilla lonicera z zadrzewnią bezogonkową Dierwilla sessilifolia. Uzyskane rośliny charakteryzują się zredukowanymi ogonkami liściowymi oraz siarkowożółtymi kwiatami.

W 2017 r. podczas wystawy „Zieleń to Życie” Szkółki Kurowskich zaprezentowały ciekawą odmianę zadrzewni okazałej DIVA. Została ona nagrodzona srebrnym medalem w Konkursie Roślin Nowości, spodobała się nie tylko jurorom, ale także licznym gościom zwiedzającym wystawę. 

Zadrzewnia okazała jest rośliną tolerancyjną co do podłoża, dobrze radzi sobie na większości przeciętnych gleb ogrodowych, choć najszybciej rozrasta się na glebach żyznych, przepuszczalnych oraz umiarkowanie wilgotnych. Rośliny sadzone na stanowiskach słonecznych mają dobrze wybarwione ciemnoczerwone liście. W półcieniu i cieniu mogą delikatnie zielenieć. Odmiana jest w pełni odporna na mróz i zdrowa. Nadmiernie rozrośnięte krzewy można wiosną przycinać. Co kilka lat warto wykonać silniejsze cięcie odmładzające.

Zadrzewnia okazała DIVA bardzo ładnie prezentuje się sadzona w zestawieniach z krzewami o jasnym ulistnieniu. Dobrze komponuje się z bylinami oraz niewielkimi roślinami iglastymi. Krzewy można uprawiać w pojemnikach i wykorzystywać do dekoracji balkonów i tarasów.

 

Uprawa zadrzewni

Zadrzewnia okazała DIVA to krzew liściasty o rozłożystym pokroju, żółtych kwiatach i dekoracyjnych purpurowych liściach, których barwa utrzymuje się przez cały sezon wegetacyjny. Roślina dorasta do 1,5 m. Tworzy proste pędy, część z nich jest wzniesiona, a część pokłada się na ziemi, stąd krzewy sadzone w grupach mogą pełnić funkcję roślin okrywowych.

Liście są sezonowe, z wierzchu zielonopurpurowe do purpurowych, od spodu wiśniowe, jesienią intensywnie czerwone. Drobne żółte kwiaty zebrane są po kilka-kilkanaście w szczytowych kwiatostanach, ładnie wyeksponowane na tle ciemnych liści. Kwiaty tej odmiany tworzą się na pędach jednorocznych, kwitną w czerwcu i lipcu, przyciągając motyle, pszczoły i inne owady żywiące się nektarem.