Z czterdziestu gatunków należących do rodzaju wyżlin tylko wyżlin większy Antirhinum majus ma znaczenie w ogrodnictwie ozdobnym. Pochodzi z Półwyspu Iberyjskiego i od XVI w. jest uprawiany w europejskich ogrodach. W naturalnym siedlisku występuje jako bylina, ale u nas, ze względu na przemarzanie, jest rośliną jednoroczną, choć zdarza jej się zimować przy niezbyt niskich temperaturach.

Wyżlin większy znany jest również jako lwia paszcza. Ta zwyczajowa nazwa odnosi się do charakterystycznego kształtu kwiatów, który ułatwia trzmielom zapylanie. Starożytnym Grekom kwiaty wyżlinu kojarzyły się z nosem. Nazwa łacińska Antirhinum powstała z połączenia greckich słów anti (podobny) oraz rhi (nos), czyli „podobny do nosa”. Choć lwia paszcza kwitnie dosyć długo, warto wiedzieć, że możemy jej okres kwitnienia jeszcze wydłużyć. Wystarczy usuwać przekwitnięte kwiatostany, nie dopuszczając w ten sposób do zawiązywania nasion.

Siew wyżlinu

Jeśli chcemy mieć w ogrodzie lwie paszcze, powinniśmy się zdecydować na nie wczesną wiosną (w marcu). Nasiona wysiewamy w domu do skrzyneczek z ziemią do wysiewów albo trochę później na rozsadniku. Nasiona są bardzo drobne, dlatego przykrywamy je cienką warstwą piasku, używając sita. Jeżeli trochę nam ich zostanie, możemy je przechować do następnego roku, ponieważ zachowują siłę kiełkowania przez kilka lat.

Nasiona lwiej paszczy kiełkują po 10-15 dniach. Siewki pikujemy w kwietniu, natomiast w maju sadzimy rośliny na miejsce docelowe w rozstawie 20x20 cm lub 30x40 cm, co oczywiście zależy od siły wzrostu roślin. Warto pamiętać, że jest również możliwy (choć niezalecany) siew nasion wprost do gruntu w drugiej połowie kwietnia. I jeszcze jedna możliwość: kupienie gotowej rozsady, a nawet już kwitnących roślin. Ponieważ wyżlin większy jest mało wrażliwy na wiosenne przymrozki, warto go sadzić wcześnie do gruntu, zwłaszcza że zabieg ten korzystnie wpływa na jego rozwój.

 

Pielęgnacja wyżlinu większego

Wyżlin większy kwitnie obficie jedynie na glebach zwięźlejszych – piaszczysto-gliniastych, niekwaśnych i przez cały okres uprawy dostatecznie wilgotnych. Potrzebuje również miejsc słonecznych lub lekko ocienionych. W okresie rozwoju kwiatów warto dokarmiać rośliny 0,2% roztworem nawozów mineralnych z przewagą potasu. Jest to zabieg konieczny i należy go kilka razy wykonać, jeśli kwiaty rosną w donicach lub skrzynkach, w których ziemia szybko traci składniki pokarmowe.

Niestety, w chłodne i deszczowe lato rośliny są często porażane przez rdzę wyżlinu (czynnik chorobotwórczy Puccinia antirrhini). Tę grzybową chorobę łatwo rozpoznamy po czekoladowobrunatnych plamach (skupiskach zarodników), dobrze widocznych na liściach, zwłaszcza na spodniej stronie. Pocieszające jest to, że wciąż prowadzi się badania nad otrzymaniem odmian odpornych na tę chorobę.