Marek kucmerka Sium sisarum (kucmerka) to warzywo zupełnie zapomniane, choć dawniej nie tylko w Polsce, ale i w całej Europie było powszechnie spożywane. Jadalna jest cała roślina, ale najsmaczniejsze są jej korzenie. Można je gotować, piec lub smażyć. W smaku przypominają nieco pasternak, choć są znacznie delikatniejsze i słodsze. W Niemczech w XVIII w. rozważano wykorzystanie kucmerek jako źródła cukru, ostatecznie jednak wygrały buraki cukrowe. Angielska nazwa kucmerki (skirret) pochodzi od holenderskiego suikerwortel i oznacza cukrowy korzeń.

Marek kucmerka to bylina z rodziny selerowatych, baldaszkowatych Apiaceae. Jego bulwy korzeniowe są podłużne z licznymi rozgałęzieniami o różnej grubości, a miąższ biały. Z bulwy wyrasta łodyga osiągająca 1-1,8  metra wysokości. Jest sztywna, jasnozielona, czerwonawa u podstawy. Liście są złożone, składają się z pięciu lancetowatych listków, które wraz z rozwojem rośliny lekko się zaokrąglają. Kwiaty ma białe, zebrane w baldachy i otwierające się dopiero wieczorem. Ich zaletą jest piękny zapach. Roślina zapylana jest przez owady. Wytwarza drobne brązowe nasiona o rożkowatym kształcie.

 

 

Nasiona marka kucmerki wysiewa się na początku kwietnia do gruntu bądź w szklarni/w domu, a następnie przesadza na wybrane stanowisko. Wiosną również można dzielić jego korzenie, tak by przy każdej części pozostały co najmniej trzy. Następnie sadzimy je na głębokość 3-7 cm. Kucmerka sam się rozsiewa, w ten sposób można też pozyskiwać sadzonki. Siewki rozsadza się co 30 cm. Latem trzeba pamiętać o częstym podlewaniu i nawożeniu na przykład gnojowicą. W następnych latach kucmerki nieco odciążą nas w obowiązkach, bo mogą rozsiewać się same.

 

Marek Kucmerka w smaku

Kiedy przyjrzeć się bulwom - nie zachwycają. No cóż, trufle też nie są ładne. Niestety, trudno je oczyścić. Przypuszczalnie właśnie dlatego kucmerki zostały wyparte przez ziemniaki. I to nie tylko w Polsce. Zapomniała o nich cała Europa. Ale z pewnością warto spróbować wprowadzić je ponownie do diety. Nadal są powszechnie spożywane północno-wschodniej Azji. Sporadycznie spotyka się też uprawy w Ameryce Północnej.

Warzywo ma sporo białka, jest lekkostrawne. Podawano je  przy wszelkich niedomogach przewodu pokarmowego - szczególnie dzieciom. Młode pędy oczyszczają organizm i działają moczopędnie. Korzeń pomaga przy zaburzeniach wątroby, w tym przy żółtaczce, a także przy schorzeniach płuc.

 

Odporny na chłód, wilgoć i szkodniki

Kucmerka jest idealnie przystosowany do uprawy w naszym klimacie. Świetnie znosi długie okresy chłodu, deszczowe lato, nie wymaga oprysków. Lubi stanowiska słoneczne lub lekko cieniste. Gleba powinna być żyzna, spulchniona, zasadowa i wilgotna. W stanie dzikim często rośnie na terenach podmokłych. Brak dostatecznej wilgotności sprawia, że korzenie stają się włókniste.