Liście o białych brzegach, środkach lub wzorach są często wybrykiem natury, efektem błędów w procesach życiowych lub chorób. Te czynniki powodują, że zielona barwa (chlorofil) nie pojawia się na całej powierzchni liścia. W środowisku naturalnym pstrokata roślina znika równie szybko, jak się pojawiła.

Inaczej bywa, gdy zauważy ją ogrodnik zainteresowany dziwnymi tworami przyrody. Umiejętnie pielęgnując, rozmnażając i selekcjonując kolejne pokolenia rośliny, może doprowadzić do powstania nowej odmiany o utrwalonych zmianach w wyglądzie. Może to tylko przypadek, ale wydaje się, że od czasu, gdy modne stały się białe ogrody, w sprzedaży pojawia się coraz więcej zielono-białych drzew, krzewów, bylin, traw i ziół. 

Aranżacyjne efekty osiągane w wyniku uprawy pstrokatych roślin, już dawno wykorzystywanych przez angielskich ogrodników, od pewnego czasu są bardziej widoczne. Coraz częściej półcieniste miejsca w ogrodzie rozjaśniane są przez pstrokate liście funkii, brunnery, turzycy i trzmieliny pnącej.

Wygląd przedogródka staje się bogatszy i bardziej urozmaicony dzięki takim roślinnym klejnotom, jak krzewuszka ‘Monet’ czy ostrokrzew ‘Argentea Marginata’. Czarny bez lub dereń o pstrokatych liściach wspaniale upiększa żywopłot naturalny, a także dodaje uroku rabacie mieszanej. 

Oprócz osiągającego wysokość 3 metrów derenia białego odmiany ‘Elegantissima’ (zdjęcie na następnej stronie) ogrodnictwa oferują bardzo podobnie ubarwioną nową amerykańską odmianę ‘Ivory Halo’. Dereń ten jest szczególnie polecany do małych ogrodów, ponieważ jest niższy, rośnie wolno i ma bardziej zwarty pokrój. Na trawniku bardzo efektownie prezentuje się zielono-biały dereń pagodowy Cornus controversa ‘Variegata’, którego pędy boczne rosną poziomo, a także ułożone są piętrami. 

Efekty wizualne można zwiększyć, łącząc rośliny o jasnych ozdobnych liściach z odmianami o czerwonych liściach, kwiatach lub korze. Na nasłonecznionej rabacie bylinowej kosaciec blady ‘Argentea Variegata’ o paskowanych biało-zielonych liściach pięknie kontrastuje z żurawką o ciemnych czerwonobrązowych liściach. W półcienistych miejscach jarzmianka większa Astrantia major ‘Sunningdale Variegated’ ze wzorzystymi kremowo-zielonymi liśćmi tworzy czarujący duet z czerwono kwitnącą tawułką Astilbe, np. odmiany ‘Fanal’.

Dla większości roślin o biało-zielonych liściach najlepsze jest stanowisko jasne, ale nienasłonecznione w godzinach południowych. W takich warunkach białe części liści nie ulegają poparzeniom słonecznym, ale także nie będą zielenieć, co zdarza się często w miejscach mocno zacienionych.