Owoce gruszy były cenione już w starożytności za smak, wartości zarówno odżywcze, jak i lecznicze. Dzisiaj możemy zajadać się słodkimi pachnącymi owocami wielu odmian. Niestety, często jest problem z ich kupnem. Do celów handlowych zrywa się owoce jeszcze niedojrzałe i twarde, które nie zdążyły wykształcić pełnego aromatu.

Niewiele pomoże odkładanie całych owoców, aby dojrzały. W ciepłym pokoju ich miąższ szybko stanie się zbyt miękki i niewiele zyska na smaku. Dlatego najlepiej, gdy sami decydujemy o chwili zbioru owoców.

W uprawie są grusze o różnym czasie dojrzewania. Owoce odmian letnich, np. ‘Lipcówki Kolorowej’ i ‘Faworytki’, nadają się przede wszystkim do spożycia natychmiast po zerwaniu. Dojrzewające od września odmiany jesienne, np. ‘Konferencja’, ‘Lukasówka’, ‘Bera Hardy’, mają także owoce smaczne po zerwaniu, ale w chłodnym pomieszczeniu można przechowywać je do czterech tygodni.

Gruszki odmian zimowych warto pozostawić na drzewie jak najdłużej, by zrywać je od połowy października. Przechowywane owoce późnych odmian, jak ‘Komisówka’, ‘Madame Vert’, ‘Paryżanka’ (do 10-15 cm wysokości), w ciągu 4-6 tygodni wytwarzają soczysty delikatny miąższ o pełnym aromacie. Pewną ciekawostką są niektóre odmiany, np. ‘Santa Maria’, o bardzo twardych, ale smacznych owocach.

Z natury grusze rosną silniej niż jabłonie. Jeżeli w ogrodzie jest mało miejsca, posadźmy odmiany szczepione na podkładkach z pigwy. Takie rośliny można prowadzić w formie smukłego krzewu lub kolumny. Nie są one jednak długowieczne, natomiast odznaczają się wrażliwością na dużą wilgotność podłoża i nadmiar wapnia, a także znacznie łatwiej przemarzają.

W gorszych warunkach i rejonach wyżej położonych warto uprawiać odmiany szczepione na silnych podkładkach z gruszy, także w szpalerach. Owoce grusz jesiennych nadają się do zbioru, gdy ich skórka zmieni barwę z zielonej na żółtą. Zbyt wcześnie zerwane są twarde, a zebrane późno mają mączysty miąższ.

W przypadku grusz zimowych moment zbioru trudniej rozpoznać. Przy wyrównanej temperaturze dobowej owoce dłużej są zielone. Na próbę można przeciąć dwa owoce i ocenić ich dojrzałość po barwie pestek i smaku miąższu.

 

 

Wartościowe odmiany do dużych i małych ogrodów

- ‘Williams Christ’ jest odmianą jesienną o dużych wymaganiach, wymagającą wielu zabiegów pielęgnacyjnych. Koneserzy chętnie uprawiają tę odkrytą w XVIII w. odmianę ze względu na delikatny muszkatołowy aromat owoców.

- ‘Tongern’ dojrzewa od końca września do początkowych dni października. Pod czerwono-brązową skórką owoców znajduje się lekko korzenny, słodki miąższ delikatnie rozpływający się w ustach.

- ‘Harrow Delight’ to odporna na zarazę ogniową letnia grusza. Jej owoce mają aromat podobny do ‘Williams Christ’. Nie toleruje podkładek z pigwy. Szczepioną na podkładce
z gruszy prowadzi się w formie drzewka wysokopiennego.  

- ‘Uta’ pochodzi od ‘Madame Verte’, tradycyjnej gruszy zimowej o smacznych owocach. Nadaje się szczególnie do prowadzenia w formie małego drzewa. Owoce o brązowej, lekko szorstkiej skórce można przechowywać do lutego.