Hortensja drzewkowata Hydrangea arborescens, nazywana także krzaczastą,  jest krzewem naturalnie rosnącym we wschodniej i południowo-wschodniej Ameryce Północnej. Do Polski została sprowadzona w 1820 roku do Ogrodu Botanicznego w Warszawie. Hortensja ta na stanowiskach naturalnych tworzy krzewy dorastające od 1 do 3 m. W Polsce dorasta od 1 do 1,5 m, w zależności od odmiany.

Hortensja drzewkowata ma bardzo atrakcyjne, kuliste, zwykle białe kwiatostany. Niedawno hodowcy otrzymali na drodze selekcji odmiany różowe. Kwiatostany składają się przeważnie z dwóch rodzajów kwiatów: niepozornych i mało ozdobnych płodnych, na których tworzą się nasiona, oraz płonnych bez słupków i pręcików. Te ostatnie są znacznie większe i bardzo ozdobne dzięki dużym działkom kielicha przypominającym płatki.

 

Hortensja drzewkowata bez tajemnic

Liście hortensji są sezonowe, kształtu jajowatego lub eliptycznego, brzegiem ząbkowane, od nagich do pokrytych delikatnymi filcowatymi włoskami. Pokrycie spodniej strony liści włoskami zależy od podgatunków botanicznych. Najbardziej gęstym szarym kutnerem pokryte są liście u podgatunku radiata.

Hortensja drzewkowata ma kwiaty zebrane w półkoliste kwiatostany barwy kremowobiałej. Kwitnie na pędach jednorocznych, które wyrastają od wiosny w roku kwitnienia. Pędy zakończone są pąkiem kwiatowym zaczynającym rozwijać się od czerwca do końca września. Później zielenieje, a z czasem (jesienią i zimą) zasycha.

Ostatnio gatunek ten cieszy się dużym zainteresowaniem hodowców, którzy otrzymali kilka pięknych, nowych, cennych odmian do ogrodów. Najstarsza to ‘Grandiflora’ o dużych kwiatostanach średnicy 20 cm, śmietankowobiałych, później zieleniejących. Podczas kwitnienia kwiatostany podobne są do odmiany kaliny koralowej ‘Roseum’.

Kolejną starą odmianą jest ‘Annabelle’ o dużych kremowobiałych kwiatostanach średnicy 30-40 cm, zbudowanych z płonnych kwiatów, zieleniejących jesienią. Szczególnie wyróżnia się ‘Bounty’ o liściach pokrytych od spodu szarymi włoskami i o zwartych, gęstych, zaokrąglonych, białych kwiatostanach zbudowanych z przewagą kwiatów płonnych.

Równie ciekawa jest ‘White Dome’ o białych kwiatach zebranych w płaskie kwiatostany zbudowane z płodnych kwiatów oraz pojedynczych płonnych, z charakterystycznymi liśćmi pokrytymi od spodu białoszarymi włoskami. Szczególnie atrakcyjna jest odmiana ‘Abetwo’ o bardzo dużych zaokrąglonych kwiatostanach osadzonych na sztywnych wyprostowanych pędach. 

Z odmian o różowych kwiatach warto polecić ‘Pinc Pin Cushion’, tworzącą liczne różowe kwiatostany. Swoim niebanalnym pięknem zachwyca także ‘Spirit’ o różowych kwiatostanach średnicy 15 cm, tworząca krzewy dorastające do 1 m. 

 

 

Wymagania i pielęgnacja

Hortensja drzewkowata wymaga gleby żyznej, próchnicznej i umiarkowanie wilgotnej o odczynie lekko kwaśnym do obojętnego. Źle rośnie na glebie ciężkiej, zimnej i podmokłej, wówczas krzewy późno rozpoczynają wzrost i słabo kwitną. Przed posadzeniem roślin dołek dobrze jest zaprawić dobrym kompostem.

Krzewy sadzimy w miejscach zacisznych o wystawie słonecznej lub w półcieniu. Wszystkie hortensje podczas suszy wymagają podlewania, ponieważ są wrażliwe na brak wody w glebie. Powierzchnię gleby dobrze jest wyściółkować korą lub zrębkami. Przez pierwsze dwie zimy młode krzewy wymagają zabezpieczenia systemu korzeniowego, najlepiej przez kopczykowanie.

W ogrodzie bardzo atrakcyjnie wyglądają posadzone w dużych grupach lub pod koronami drzew dających półcień, a także na wolnych przestrzeniach. Ładnie komponują się z barwnymi funkiami, tawułkami Arendsa oraz ozdobnymi trawami, jak np. miskanty.

 

Cięcie hortensji drzewkowatej

Pod koniec marca/na początku kwietnia możemy rozpocząć cięcie krzewów, ponieważ hortensja drzewkowata kwitnie na pędach tegorocznych (czyli wytworzonych w roku kwitnienia). Młode krzewy przycinamy nad 4-5 pąkiem. Z pąków, które pozostały na krzewach, powstaną pędy, które będą zakończone ładnymi kwiatostanami.

Starsze krzewy odmładzamy, wycinając stopniowo co roku najstarsze pędy na wysokości 10 cm. Rany po cięciu zabezpieczamy Santarem lub Funabenem. Po cięciu rośliny zasilamy nawozem wieloskładnikowym, jak Azofoska, Yara Milla, w dawce około 10-20 g na roślinę.