Grusza wierzbolistna (Pyrus salicifolia) należy do rodziny różowatych (Rosaceae) i w stanie naturalnym występuje w Europie, Azji i na Kaukazie. Gatunek ten jest niezwykle dekoracyjny i przyciąga uwagę wdzięcznym, ażurowym ulistnieniem oraz wczesnym kwitnieniem. Rośliny sadzi się pojedynczo, w grupach i na obwódkach, a także tworzy się z nich żywopłoty.
Grusza wierzbolistna - charakterystyka
Grusza wierzbolistna jest krzewem liściastym lub drzewkiem najczęściej szczepionym na pniu, Dorasta do 4-5 m wysokości. Ma szeroko jajowatą koronę i wiotkie, przewieszające się pędy. Liście są ciemnozielone, błyszczące, wąskie i lancetowate. Młode liście i pędy są pokryte są srebrzystym kutnerem i do złudzenia przypominają liście wierzby. Drobne białe kwiaty pojawiają się w maju i tworzą wiechowate kwiatostany. Owoce osadzone na krótkiej szypułce są małe, mają ok 2 cm średnicy. Są twarde i gorzkie, nie nadają się więc do spożycie.
Najczęściej spotykana w ogrodach jest odmiana płacząca gruszy wierzbolistnej – Pendula. Jej delikatne pędy pokryte srebrzystymi liśćmi opadają do ziemi, a zielone owoce przypominają małe gruszki.
Grusza wierzbolistna – uprawa
Grusza wierzbolistna jest bardzo odporna na mróz, zanieczyszczenia powietrza i suszę. Dzięki silnemu systemowi korzeniowemu urośnie zarówno na piaszczystej, jak i na zbitej, cięższej glebie. Preferuje podłoża wilgotne, piaszczysto-gliniaste o odczynie lekko kwaśnym. Najlepszym stanowiskiem dla tego gatunku będzie miejsce słoneczne i osłonięte od wiatru.
Sadzonki gruszy wierzbolistnej wysadzamy na miejsce stałe jesienią lub wiosną. Wykopujemy dołek o wielkości 70x100 cm. Na jego dnie usypujemy niewielki kopczyk. Pozyskaną ziemię mieszamy z kompostem lub dojrzałym obornikiem i piaskiem w stosunku 2:1. Umieszczamy drzewko na miejscu, rozprostowując korzenie na kopczyku. Szyjka korzeniowa gruszy powinna znajdować się 6-7 cm nad poziomem gleby. Pustą przestrzeń uzupełniamy podłożem. Po ubiciu gleby podlewamy roślinę, a strefę korzeniową ściółkujemy torfem lub trocinami.
Pielęgnacja gruszy wierzbolistnej nie jest skomplikowana - podlewanie, odchwaszczanie, spulchnianie, dokarmianie i przycinanie sanitarne - to wszystko czego jej potrzeba.
Drzewko dobrze sobie radzi z niedoborami wody, ale najlepiej podlewać je 1-2, a w czasie długotrwałej suszy nawet 3 - 4 razy w miesiącu. Nawożenie wykonujemy raz na 2-3 lata. Na słabych, jałowych glebach dokarmiamy rośliny co roku.
Zimą młode drzewka okrywamy agrowłókniną, a ziemię wkoło ściółkujemy grubą warstwą humusu lub kompostu. Dojrzałe okazy są bardziej odporne na mróz i bez problemu znoszą polskie zimy.
Grusza wierzbolistna: przycinanie
Grusza wierzbolistna dobrze reaguje na przycinanie. Szczepione na pniu drzewka łatwo jest formować, najczęściej nadając im kształt kulisty. Wiosną każdego roku należy przyciąć gałęzie, które uschły, zostały uszkodzone lub przemarzły. Wycinamy także pędy wyrastające z podkładki.
