Agrest (Ribes uva crispa) jest wieloletnim krzewem o wysokości od 60 do 120 cm. Zielone, okrągłe bądź sercowate liście pokryte są delikatnymi włoskami. Liście mają ostre kolce u nasady, które zniechęcają zwierzęta do ich zjadania. Krzew kwitnie w maju drobnymi, zielonkawymi kwiatami. Zielone lub bordowe owoce mają cienką skórką z wyraźnie widocznymi żyłkami. Owoce zbieramy sukcesywnie, od czerwca do września.

Spis treści:

  1. Agrest – wybór stanowiska
  2. Choroby i szkodniki agrestu

Agrest – wybór stanowiska

Agrest, jak wiele roślin jagodowych, wymaga dużej ilości światła. W miejscach zacienionych nie daje dobrego plonu – owoce są nieliczne i drobne. Gatunek te preferuje gleby gliniaste lub piaszczysto-gliniaste, żyzne, przewiewne i lekko kwaśne. Wody gruntowe powinny znajdować się przynajmniej 50 cm poniższej poziomu gleby, gdyż korzenie agrestu są bardzo wrażliwe i łatwo gniją. Agrest dobrze reaguje na nawożenie organiczne, sadzi się go po oborniku lub nawozach zielonych.

Krzewy najlepiej sadzić jesienią, gdy gleba jest wystarczająco wilgotna, co sprzyja ukorzenianiu roślin przed zimą. Rośliny wysadzamy w dołki o 5-7 cm głębsze niż w szkółce. Krzewy mają szerokie korony więc sadzimy je w rozstawie 1,5 m x 2,0 m w zależności od formy. Ziemię wokół roślin warto ściółkować, by zmniejszyć parowanie wody z gleby oraz ograniczyć rozwój chwastów.

Brak wystarczającej ilości wody, nawet przez krótki okres czasu, znacząco wpływa na plonowanie agrestu. Dlatego w okresach bezdeszczowych powinniśmy podlewać krzewy nawet codziennie, a nie rzadziej, niż co 3 dni.

By krzew agrestu dobrze się rozwijał i dawał smaczne owoce musimy regularnie spulchniać glebę. System korzeniowy agrestu jest płytki, więc w czasie prac należy być bardzo ostrożnym. Równie ważne, co spulchnianie jest regularne odchwaszczanie. Rozwijające się chwasty ograniczają ruch powietrza i zwiększają jego wilgotność narażając agrest na wystąpienie chorób grzybowych.

Jeśli przed sadzeniem krzewów gleba była właściwie przygotowana i odpowiednio żyzna, to w pierwszych dwóch latach nawożenie mineralne krzewów ogranicza się tylko do azotu. W kolejnych latach krzewy dokarmiamy dwa raz w roku. Pierwsze nawożenie zalecane jest po kwitnieniu. Wpłynie to dobrze na rozwój pędów i zwiększy plon. Drugą dawkę stosuje się zazwyczaj po zbiorach owoców.

Niezwykle ważnym zabiegiem w uprawie agrestu jest cięcie, od którego zależy plonowanie krzewu. Młode rośliny po posadzeniu należy przyciąć nad 1-2 pąkiem. Dzięki temu wiosną kolejnego roku wyrośnie wiele nowych, mocnych pędów szkieletowych. W kolejnym roku usuwamy wszystkie słabe pędy, a te które pozostawimy przycinamy na wysokość 30 cm nad ziemią. Agrest owocuje na pędach 2 letnich, więc regularnie powinniśmy wycinać pędy najstarsze - 5-6 letnie. Ze względów sanitarnych każdej wiosny usuwamy wszystkie uszkodzone, chore i porażone przez choroby pędy.

Choroby i szkodniki agrestu

Największym problem w uprawie agrestu jest mała odporność na choroby oraz szkodniki.

Amerykański mączniak agrestu jest jedną z najczęściej występujących i najgroźniejszych chorób agrestu. Biały nalot grzybni widoczny jest zarówno na pędach, liściach jak i owocach agrestu. Zainfekowane krzewy przestają rosnąć a małe, niewyrośnięte owoce nie nadają się do spożycia.

Pojawiające początkowo na dolnych liściach i brunatniejące z czasem plamy są objawem antraknozy liści porzeczki. Chorobie sprzyja wysoka temperatura, częste opady i wysoka wilgotność powietrza. Wraz z rozwojem choroby porażeniu ulegają wszystkie liście, które żółkną i opadają.

Warto wzmocnić roślinę naturalnymi opryskami z pokrzywy czy łopianu!

Szara pleśń to choroba wilgotnej i chłodnej aury. Poraża wszystkie nadziemne części roślin objawiając się w postaci nekrotycznych, powiększających się plam. Zainfekowane organy zamierają i więdną, a owoce gniją.

W ochronie roślin bardzo ważna jest profilaktyka – usuwanie porażonych pędów, wygrabianie zainfekowanych liści oraz stosowanie do podlewania oraz oprysków ekologicznych wyciągów i gnojówek roślinnych. Roślinne preparaty są również świetną alternatywą dla chemicznych środków ochrony roślin przed chorobami grzybowymi.

Do najczęściej atakujących agrest szkodników zaliczamy mszyce i przędziorki - żywią się sokami roślin osłabiając je i wpływając na ich kondycję. Przędziorki są niewidoczne gołym okiem. Lubią zasiedlać spodnią stronę liści, pąki i młode pędy. Rozpoznać je można po niewielkich pajęczynach, dzięki którym te pajęczaki sprawnie się przemieszczają. Mszyce zaś są łatwe do zaobserwowania, gdyż pojawiają się licznie na młodych częściach roślin.

Wyjątkowo niebezpieczne dla krzewów są opuchlaki – chrząszcze, których larwy żerują na korzeniach roślin. Także pędraki chrabąszcza majowego upodobały sobie korzenie agrestu, jako ulubiony pokarm. Uszkadzany system korzeniowy nie dostarcza roślinom wystarczającej ilości wody i składników pokarmowych i ta w efekcie więdnie i zamiera.

Istnieje cały arsenał naturalnych sposobów na pozbycie się wymienionych szkodników. Zanim sięgnie się po chemiczne preparaty warto najpierw zastosować gnojówki i wyciągi z chwastów czy opryski z użyciem mydła lub oleju.