Pustynnik Eremurus, nazywany lilią stepową lub igłą Kleopatry, należy do rodziny złoto-głowowatych Asphodelaceae. W ogrodach uprawiane są zwykle pustynnik olbrzymi Eremurus robustus i pustynnik wąskolistny Eremurus stenophyllus.

Pierwszy osiąga wysokość do 2 metrów i wykształca nawet 1-metrowy kwiatostan, drugi jest o połowę niższy i z odpowiednio krótszym (25-30 centymetrów) kwiatostanem. Oba kwitną w czerwcu i lipcu. Pustynnik olbrzymi ma kwiaty różowe; wąskolistny, poza różowymi, także białe, łososiowe, żółte i pomarańczowe.

 

 

Częścią podziemną tych roślin są grube kłącza z kilkoma gwiaździście ułożonymi bulwiastymi korzeniami (bardzo kruchymi, uważajmy, by ich nie uszkodzić). Pustynniki sadzimy we wrześniu, sypiąc pod nimi na głębokości 15 centymetrów warstwę drenażu z grubego piasku, gdyż ich korzenie są wrażliwe na nadmiar wody w glebie (zarówno latem, jak i zimą). W okresie intensywnego rozwoju liści i pędów, zwłaszcza kiedy brakuje deszczu, rośliny trzeba podlewać.

Wiosną dokarmiajmy je nawozami wieloskładnikowymi. Pustynniki najlepiej rosną w miejscach słonecznych, zacisznych, w podłożu piaszczysto-gliniastym, bogatym w składniki pokarmowe.

Niestety, po kwitnieniu ich liście szybko zamierają, pozostawiając wokół puste miejsca. Dlatego warto obok sadzić rośliny, które się szeroko rozrastają: rozplenice, śmiałek darniowy (są to trawy ozdobne), gipsówkę wiechowatą, rudbekię błyskotliwą, dalie. Na zimę zabezpieczamy pustynniki grubą warstwą liści lub stroiszem. Po kilku latach zmieńmy im miejsce.