Ogród ozdobny w listopadzie

 

Niezawodne, wieloletnie pnącza wilca purpurowego

Wilec purpurowy Ipomoea purpurea z rodziny powojowatych jest jednorocznym pnączem, osiągającym wysokość trzech metrów. Ma duże sercowate liście, które się pięknie układają, np. na siatce ogrodzeniowej. Kielichowate kwiaty, średnicy 3-6 cm, wyrastają z kątów liści na długich szypułkach. Mogą one być jednobarwne (fioletowe, niebieskie, białeróżowe) albo paskowane, mogą też mieć jaśniejszą gardziel. Niestety, te urocze kwiaty otwarte są tylko w dni słoneczne od świtu do godziny 10 i po południu.

Zaletą tego wilca jest długi okres kwitnienia, trwający od lipca do października. Wilec purpurowy szybko rośnie, owijając się pędami wokół podpór. Najlepiej służą mu gleby średniozwięzłe, żyzne i umiarkowanie wilgotne. Pod koniec kwietnia nasiona wilca należy wysiać gniazdowo (po kilka) w odległości 30-40 cm wprost do gruntu przy płotach, pergolach, trejażach, kratownicach lub innych podporach. Rośliny wytwarzają dużą ilość nasion, które się same rozsiewają i bardzo dobrze kiełkują na wiosnę. Dzięki temu będą w naszych ogrodach przez wiele lat, nie tracąc walorów dekoracyjnych. Przekonajmy się więc o tym sami.

Rozmnażamy byliny przez sadzonki korzeniowe

Dla niektórych bylin, mających palowy system korzeniowy, sporządzanie sadzonek korzeniowych jest jedynym sposobem rozmnażania. Karpy tych roślin wykopuje się jesienią (X-XI). Korzenie muszą być jak najdłuższe. Karpy przechowuje się zadołowane, np. w piwnicach, o niskiej (poniżej 10°C), ale dodatniej temperaturze, przysypane torfem lub ziemią. Zimą korzenie tnie się na sadzonki. Przeznacza się na nie główne mięsiste korzenie o średnicy ok. 4-10 mm. U gatunków, które tworzą pąki na górnej stronie korzenia (np. mak wschodni, chaber, mikołajki), na sadzonki przeznacza się odcinki 4-6cm. Ponieważ sadzonki te umieszcza się w podłożu pionowo, ważne jest zachowanie biegunowości.

Chaber (zdj.: Fotolia.com)

Dlatego górną stronę sadzonki przycinamy poziomo, a dolną ukośnie. Sadzonki umieszcza się w doniczkach co 1-2 cm. Sadzonki korzeniowe, które mogą tworzyć pąki na całej długości (np. u zawilca mieszańcowegobodziszków), powinny mieć 2-3 cm dł. układane są poziomo, w naczyniach częściowo wypełnionych podłożem, a następnie przysypywane. Warstwa podłoża nad sadzonkami to 1-2 cm. Naczynia z sadzonkami ustawia się w chłodnym miejscu. Gdy zaczną ukazywać się pąki, młode rośliny przesadza się do głębokich doniczek, a w maju na miejsce stałe.

Jesienne obowiązki przy balkonach i tarasach

Bugenwille do domu!

Każdy, kto spędził wakacje na południu Europy, z pewnością zwrócił uwagę na pnącze o intensywnej różowej barwie. Jest to bugenwilla okazała. Najbardziej dekoracyjne u tej rośliny są przykwiatki, które otaczają niepozorne kremowo białe kwiaty. U odmian mają one rozmaitą barwę: białą, żółtą, łososiową, żółto pomarańczową, miedzianopomarańczową czy różową. Bugenwille z powodzeniem uprawia się też w Polsce, tyle że w pomieszczeniach. Mogą w nich przebywać przez cały rok lub przez większą jego część.

Bugenwilla (zdj.: Fotolia.com)

Pod koniec lutego pędy bugenwilli należy skrócić o 1/3 lub 1/4, aby zapewnić roślinom dobre rozkrzewianie. Następnie trzeba je ustawić w ciepłym, dobrze oświetlonym miejscurozpocząć obfite podlewanie. Jeśli jest to konieczne, można je przesadzać do niewiele większych donic (bugenwille obficiej kwitną w ciasnym pojemniku) z żyzną, lekkąpróchniczną ziemią. Do czasu pojawienia się kwiatów liście bugenwilli trzeba zraszać, a potem utrzymywać dużą wilgotność powietrza poprzez rozpylanie wokół roślin wody. Pod koniec maja można je już przenieść, po zahartowaniu, na słoneczny balkon, taras albo na osłonięte od wiatru miejsce w ogrodzie.

Przez całe lato bugenwille obficie się podlewa, ale tak, aby na podstawce donicy nie stała woda. Natomiast krótki okres suszy możemy zrobić tym roślinom, które nie chcą kwitnąć. Od kwietnia do sierpnia bugenwille nawozi się co 10 dni słabym roztworem nawozu przeznaczonego dla roślin kwitnących. Gdy nadejdą chłodne jesienne dni, zabierzemy bugenwille do domu.

Drzewa i krzewy jesienią

Sadzenie drzew i krzewów w listopadzie

Październik to idealny termin sadzenia drzewkrzewów o sezonowych liściach z odkrytym korzeniem lub balotowanych, ponieważ rośliny te są w fazie spoczynku. Jesienna chłodna pogoda sprzyja rozwojowi korzeni w nowym miejscu sadzenia roślin. Przed sadzeniem zwróćmy uwagę na to, aby nie przesuszyć systemu korzeniowego, a jeżeli zaobserwujemy objawy zasychania korzeni lub pomarszczenia kory na pędach, należy zanurzyć korzenie w wodzie na około 2 godziny.

Przekwitające piękności

Hortensja bukietowa lub wiechowata H. paniculata jest wysokim krzewem dorastającym do wys. 2,5 m. Kwiaty kremowobiałe w czasie przekwitania są różowoczerwone i zebrane są w stożkowate duże kwiatostany. Krzewy kwitną od lipca do września, później ozdobą są przekwitające kwiatostany, które utrzymują się na krzewach do następnej wiosny. Gdy przekwitają, przybierają barwę zielonkawą z delikatnym odcieniem czerwonego lub różowego. Pąki kwiatowe zawiązuje na pędach tegorocznych. Dobrze rośnie w cieniu i na stanowisku słonecznym. Należy do hortensji najbardziej wytrzymałych na niskie temperatury. Hortensja zimuje bez przykrycia, w chłodnych rejonach Polski wymaga zabezpieczania na zimę.

W uprawie jest kilka odmian: ‘Grandiflora’ – jedna z najstarszych o białych kwiatach, ‘Dart’Little Dot’ – karłowa odmiana o białych kwiatach, ‘Kyushu’ – wysoki krzew o dużych kwiatostanach zbudowanych z płonnych i płodnych kwiatów, ‘Limelight’ o jasnozielonych lub żółtych kwiatach płonnych, ‘Pink Diamont’ o dużych stożkowatych kwiatostanach barwy bladoróżowej, ‘Pinki Winky’ o różowych jesienią kwiatostanach, ‘Renhy’ o bardzo dużych kwiatostanach, które później różowieją, ‘Tardiva’ o białych płonnych kwiatach zebranych w stożkowate kwiatostany,Unique’ o bardzo dużych kwiatach.