Melon (Cucumis melo) to gatunek jednoroczny z rodziny dyniowatych. Pochodzi z Azji Mniejszej, gdzie jego uprawa została zapoczątkowana kilka wieków przed naszą erą. W Europie melon pojawił się w średniowieczu.
Składniki:
- Melon - opis i charakterystyka
- Kiedy i jak siejemy melona?
- Melon: wymagania i stanowisko
- Melon: pielęgnacja roślin
Melon - opis i charakterystyka
Melon jest rośliną jednoroczną, której płożące pędy osiągają długość 150-300 cm. Całobrzegie, duże, blaszki liściowe mają prawie okrągły zarys. Jest rośliną jednopienną. Żółte, rodzielnopłciowe kwiaty są owadopylne. Najpierw na pędzie głównym pojawiają się kwiaty męskie, a następnie na pędach bocznych, żeńskie. Owoce mogą mieć kształt podłużny, cylindryczny lub okrągły, a skórkę brązową, białą, zieloną lub żółtą z zielonymi paskami na powierzchni. Kolor miąższu może być jasnozielony, żółty, biały lub pomarańczowy.
Melony mają wysokie wymagania cieplne. Dzięki pracom hodowców powstaje coraz więcej odmian przystosowanych do uprawy w naszych warunkach klimatycznych. W związku z tym możemy z powodzeniem uprawiać melony w gruncie, bez potrzeby ich osłaniania.
Kiedy i jak siejemy melona?
W Polsce melony uprawiane są wyłącznie z rozsady, ze względu na długi okres wegetacji. Już w 2 połowie kwietnia w szklarniach, ogrzewanych inspektach lub na okiennym parapecie (od strony południowej) ustawiamy doniczki, w których wysiewamy po 3 nasiona melona. Idealna temperatura do kiełkowania to 18oC w nocy i około 20-25oC w dzień. Po tygodniu od wysiewu powinny pojawić się pierwsze siewki (zostawiamy na najsilniejszą), a po następnych 4 tygodniach możemy rośliny sadzić do gruntu. Przed sadzeniem należy rozsadę przyzwyczaić do warunków panujących na zewnątrz. Hartowanie sadzonek rozpoczynamy na 2 tygodnie przed ich wysadzeniem na miejsce stałe. W tym celu temperaturę w ciągu dnia należy obniżyć do 15-17oC, a w nocy do 12-15oC, a czas trwania procedury hartowania należy stopniowo wydłużać. W gruncie sadzimy rośliny w rozstawie 100-120 cmx50-60 natomiast pod osłonami 50-80x40-50 cm
Melon: wymagania i stanowisko
Melon jest gatunkiem ciepłolubnym, więc do uprawy należy wybrać dobrze oświetlone i ciepłe miejsce, które jest osłonięte przed zimnym wiatrem. Dobrze jest, gdy melony będą rosły po południowej stronie ogrodu. Wskazana temperatura w okresie wzrostu i owocowania melona wynosi 26-28°, zaś jej spadek poniżej 15°C powoduje zatrzymanie wzrostu roślin. W wyniku dużych dobowych wahań temperatury dochodzi do opadania kwiatów i zawiązków owoców. W celu utrzymania odpowiedniej temperatury rośliny w gruncie możemy osłaniać je białą włókniną polipropylenową. Należy tylko pamiętać, by w chwili pojawiania się kwiatów zdjąć osłony, gdyż melony są roślinami owadopylnymi.
Podłoże dla melona powinno być lekkie, przepuszczalne, żyzne, o odczynie zbliżonym do obojętnego. Melon może rosnąć na glebie suchej, ale na ciężkiej, mokrej i kwaśnej sobie nie poradzi. Zalecane jest ściółkowanie gleby (folia ogrodnicza czarna lub czarna włóknina polipropylenowa) w celu podniesienia jej temperatury, ograniczenia wzrostu chwastów oraz odizolowanie owoców od podłoża. Jeśli stosujemy uprawę bezściółkową, warto zastanowić się nad posadzeniem roślin na kopczykach lub wałach.
Za najlepszy przedplon dla melona uważa się: kukurydzę, ogórki, czosnek, kapustę, pszenicę ozimą, jęczmień, cebulę i rośliny strączkowe. Nie zaleca się sadzenia melona na tym samym miejscu dwa lata z rzędu. Za najgorszy przedplon uważa się pomidory i marchew.
Dobre sąsiedztwo dla melona to: bazylia, fasola, burak liściowy, szczaw, kukurydza, rzepa, rzodkiewka i rzodkiew.
Melon: pielęgnacja roślin
Najważniejszymi zabiegami w uprawie melona są: nawożenie, podlewania oraz cięcie.
Melon wymaga intensywnego dokarmiania. Dobrze reaguje na nawożenie organiczne - uprawiamy go w pierwszym roku po oborniku. Poza obornikiem stosujemy także nawożenie mineralne zawierające azot, fosfor i potas. Ze względu na wrażliwość melona na chlor używamy nawozów potasowych bezchlorkowych. Dokarmiamy rośliny w odstępach 3-4 tygodniowych począwszy od pojawienia się kwiatów.
Silnie rozgałęziony, lecz płytki system korzeniowy melona decyduje o konieczności intensywnego podlewania roślin. Okres zawiązywania owoców wymaga największego zapotrzebowania na wodę. Dojrzewające owoce maja znacznie mniejsze potrzeby w tym zakresie. Nie należy dopuścić do stagnacji wody w glebie, ponieważ narażamy rośliny na infekcje pochodzenia grzybowego.
Melon dobrze reaguje na cięcie. Po wytworzeniu przez roślinę 8-9 liści na pędach bocznych należy je przyciąć za 6-7 liściem. Gdy zawiązki owoców osiągną wielkość orzecha włoskiego usuwamy wierzchołki wzrostu, pozostawiając po 2 liście nad zawiązkiem. Usuwamy także słabe, małe zawiązki, pozostawiając 5-6 sztuk na roślinie. Wszystkie te zabiegi mają na celu poprawienie wielkości i jakość plonu.
Owoce melona osiągają dojrzałość po 45-60 dniach od kwitnienia. Zaczynają dojrzewać pod koniec sierpnia, a pełnia sezonu przypada na wrzesień. Dojrzałość poznajemy po zmianie barwy skórki na jaśniejszą i intensywnym zapachu. Owoce gotowe do zbioru można łatwo oderwać od szypułki. Melony nie mogą być długo przechowywane, dlatego zaleca się natychmiastowe spożycie.
Zobacz też:
Jak uprawiać agrest oraz jak pozbyć się szkodników w sposób ekologiczny?
Komentarze