Oliwka jest zawsze zielonym drzewem, dorastającym do 12 m wysokości. Jest niezwykle odporna i żywotna – pojedyncze drzewa mogą dożywać wieku 1500 lat, wciąż owocując. np. 1500-letnie drzewo rosnące koło Splitu w Chorwacji corocznie daje około 30 kg oliwek. Oliwka charakteryzuje się wielką odpornością na niekorzystne warunki środowiska – dobrze radzi sobie na skalistych, suchych i mocno nasłonecznionych stanowiskach. Odznacza się także ogromnymi zdolnościami regeneracyjnymi – odbija nawet ścięta do samej ziemi. Cechę tę wykorzystuje się w uprawie – drzewko oliwne można dowolnie przycinać i kształtować, doskonale też sprawdza się w sztuce bonsai. Poza walorami użytkowymi drzewa oliwne odznaczają się pełnym wdzięku pokrojem. Na powyginanym i poskręcanym pniu rosną lekko przewieszające się gałęzie. Roślina stanowi też ładny akcent kolorystyczny – całe drzewo ma jasną, szarozieloną barwę. Pień i gałęzie mają jasnoszarą korę, a małe lancetowate liście pokryte są kutnerem. Wiosną pędy pokrywają się drobnymi białymi kwiatami.

Oliwki bardzo efektownie wyglądają uprawiane w donicach, ustawianych w pełnym słońcu. Wprowadzają na taras klimat południa, zwłaszcza gdy towarzyszą im inne rośliny Śródziemnomorskie (oleandry, laur szlachetny, mirt, cytrusy, rozmaryn, lawenda).

Lubią dość lekkie, przepuszczalne podłoże i bardzo umiarkowane podlewanie. Niezbędny jest dobry drenaż. Rośliny zasila się od kwietnia do sierpnia nawozem wieloskładnikowym. Na zimę oliwkę przenosi się do widnych pomieszczeń o temperaturze 5-8°C. Podlewać należy ostrożnie, uważając, żeby nie dopuścić do przelania. W tym okresie wilgotność podłoża powinna wynosić zaledwie 20-30%.