Więcej o roślinie poniżej:

Difenbachia (Dieffenbachia)

kategoria:  doniczkowe

stanowisko:   słońce, półcień

wysokość:  do 2 m

zimowanie: pomieszczenie, temp. pokojowa

odczyn gleby:  lekko kwaśny

preferencje glebowe: żyzna, próchnicza, przepuszczalna

podlewanie:  umiarkowanie

barwa liści/igieł: zielona, biało-zielona, żółto-zielona

barwa kwiatów:  biało-zielona

pokrój: wzniesiony, drzewkowaty

okres kwitnienia: różne pory roku, rzadko

wysiew: -

rozmnażanie: sadzonki wierzchołkowe, pędowe

trwałość liści:  zimozielone

zastosowanie:  pomieszczenia

tempo wzrostu:   średnie

O niepowtarzalnej urodzie difenbachii decyduje bardzo różnorodny rysunek liści. W zależności od gatunku rośliny mogą osiągać wysokość do 150 cm i tworzyć różnokształtne liście – od owalnych do szpiczastych.

Piękna difenbachia potrafi być groźna, gdyż jako przedstawicielka obrazkowatych zawiera truciznę, która, po połknięciu, może spowodować u małych dzieci paraliż, a u małych zwierząt domowych nawet zgon. Kontakt ze skórą może wywołać podrażnienia.

Rośliny należy eksponować w miejscach bardzo jasnych, w temperaturze od 20 do 25°C. Zimą temperatura nie powinna spadać poniżej 15°C. Miejsca półcieniste są tolerowane dobrze, ostre słońce wywołuje poparzenia. Difenbachia bardzo źle znosi przeciągi.

Latem rośliny wykazują duże zapotrzebowanie na wodę, niemniej jednak nie można ich przelewać. W okresie zimy difenbachia woli nieco bardziej suche środowisko.

Od marca do września zaleca się zasilać raz w tygodniu jedną dawką nawozu płynnego. Zimą nie zasilamy.

Młode rośliny przesadzamy wiosną. Okazy starsze, drewniejące w dolnych partiach pędu głównego, odmładzamy poprzez silne przycięcie pędów na długość ok. 20 cm. Wierzchołki pędów można ukorzenić w wodzie i wykorzystać na sadzonki.

Difenbachie nie są zwykle atakowane przez szkodniki i choroby. Na przesuszonym stanowisku mogą wystąpić przylżeńce i przędziorki.

Do podlewania difenbachii najlepsza jest odstana woda o pokojowej temperaturze i niskiej zawartości wapnia.