Bluszcz Helix - stanowisko, pielęgnacja, zastosowanie

Bluszcz - sylwetka

Bluszcz to jedno z najlepiej rozpoznawalnych i niezawodnych wiecznie zielonych pnączy wieloletnich. Bluszcz jest wytrzymały, występuje w bardzo wielu odmianach.

Cechy rozwojowe bluszczu

Bluszcz ma liście trzy-, cztero- i pięciowrębne. U niektórych odmian są one zielone, zielono-białe lub zielono-żółte. Liście bluszczu kanaryjskiego są 3 razy większe niż liście bluszczu. Drugi jest jednak wytrzymalszy i odporny na niskie temperatury.

Eleganckim wyglądem, odpornością na mrozy i silnym przyrostem odznacza się bluszcz kolchicki. Gatunek Helix hibernica ma liście wielkości 4-6 cm i szybko gęstnieje. Większość gatunków osiąga wysokość do 20 m. Na początku pnącza rosną wolno, później do 1 m rocznie, zwłaszcza po cięciu.

Po 8-10 latach na pędach pojawiają się od września do października zielonożółte kwiaty. Liście mają sercowatą formę. Pędy te są grube i rosną pionowo, nie tworzą korzeni czepnych. Od tego momentu pnącze zaczyna przyrastać również na grubość.

Stanowisko dla bluszczu

Pnącza czują się najlepiej w miejscach półcienistych i cienistych. Jeśli stanowisko jest słoneczne, wymagane jest częste podlewanie. Bluszcz rośnie najlepiej w żyznym, wilgotnym podłożu.

Bluszcz - pielęgnacja

Zimą (przede wszystkim) młode rośliny należy zabezpieczać przed słońcem włókninową otuliną. Wybujałe pędy wycinamy.

Bluszcz - zastosowanie

Dzięki korzeniom czepnym bluszcz potrafi się wspinać bez podpór. Odradza się prowadzenie pnączy po popękanych ścianach.

Porada

Stare nieprzycinane okazy bluszczu wymagają podwiązywania, gdyż deszcz i śnieg mogą obciążyć rozrośnięte na grubość pędy.