Ogród i wczesne przygotowania do zimy

Lato to najlepszy czas, żeby zacząć myśleć o zimie w ogrodzie. Aby rośliny jak najlepiej przetrwały niskie temperatury, muszą wcześniej zapaść w spoczynek, w czasie którego wytwarzają szereg mechanizmów obronnych przed mrozem czy długimi okresami bez słońca. Jednym z nich jest np. wzrost stężenia cukrów w soku komórkowym, co utrudnia jego zamarzanie. Przechodzenie w spoczynek ułatwimy roślinom, nie pobudzając ich przed zimą do wzrostu. W tym celu należy zaprzestać nawożenia – ostatni zabieg powinien być wykonany najpóźniej w lipcu, najlepiej w pierwszej połowie. Dotyczy to zwłaszcza nawożenia azotowego. Ostrożnie trzeba też stosować nawozy o spowolnionym działaniu. Uwalnianie z nich składników pokarmowych również powinno zakończyć się latem.

 

Rośliny na tarasie i balkonie spragnione słońca

Słoneczna pogoda potęguje grę barw w ogrodzie. Wiele roślin na słonecznych stanowiskach kwitnie obficiej, jaskrawiej, przebarwiają się też kolorowe liście krzewów i drzew. W pogodę pochmurną nie dość, że kwiatów jest mniej, a barwy są przytłumione, to wiele gatunków roślin nie otwiera kwiatów w ogóle. Są to często rośliny pokrewne astrom Asteraceae tworzące kwiatostany-koszyczki, np. popularna gazania lśniąca Gazania splendens, dimorfoteka zatokowa i osteospermum Osteospermum ecklonis z niebiesko wybarwionymi rurkowatymi kwiatami w środku koszyczka.

Tylko w słońcu kwitnie maczek kalifornijski Eschscholzia californica, doroteantus stokrotkowaty Dorotheanthus bellidiformis, portulaka wielkokwiatowa Portulaca grandiflora czy powój trójbarwny Convolvulus tricolor. Złociste, pachnące jak brzoskwinia kwiaty otwiera do słońca także piękna, ale mało znana bartonia złocista Mentzelia lindleyi, którą można uprawiać w większych pojemnikach. Przy dobieraniu gatunków do skrzynek i donic najlepiej zestawiać rośliny, których kwiaty zamykają się w dni pochmurne, z gatunkami obojętnymi na pogodę. Dzięki temu wybiegowi ewentualny „brak” kwiatów u tych gatunków zrównoważymy obfitością innych.

 

Sad: Krzewy kwitnące i powtarzające kwitnienie w sierpniu

Pięciornik krzewiasty reprezentujący krzewy kwitnące latem, jest gęstym krzewem wys. 30-120 cm o zaokrąglonym pokroju. Ma drobne, krótkoogonkowe liście, złożone z pięciu listków. Kwiaty są pięciopłatkowe, średnicy 2-3 cm, rozwijają się od V do X. Krzewy pięciornika są wytrzymałe na mrozy, mogą być sadzone w całej Polsce na stanowiskach słonecznych lub lekko ocienionych. Jest odporny na suszę. Doskonale znosi upały. Dobrze rośnie na glebach piaszczystych i gliniasto-piaszczystych, jednak na glebach świeżych, nieco wilgotniejszych kwitnie obficiej i dłużej.

Pełnokrężnik różnobarwny to krzew dorastający do wys. 2 m, o pędach w dolnej części przewieszających się. Kwiaty drobne kremowe zebrane w dużych zwieszających się wiechach. Dobrze rośnie na glebach świeżych i żyznych. Powinien być sadzony na stanowiskach słonecznych, jest wytrzymały na suszę.

Żylistki to krzewy powtarzające kwitnienie o ogromnych walorach zdobniczych. Najczęściej uprawia się żylistka szorstkiego o kwiatach białych zebranych w wiechy w pąkach różowych – ‘Candidissima’, ‘Plena’. Żylistki dobrze rosną na glebach piaszczysto-gliniastych, luśnych i próchnicznych, na stanowisku słonecznym osłoniętym przed mroźnymi wiatrami.

Hortensja ogrodowa to krzew dorastający do wys. 1 m. Kwiaty duże, płonne, zebrane w okazałe kuliste kwiatostany śr. 15-20 cm, powstające rok wcześniej na pędach ubiegłorocznych. Kończy kwitnienie w VIII, ale później zawiązuje ozdobne bordowozielone owocostany. Hortensja ta powinna być sadzona na stanowisku słonecznym lub półcienistym, osłoniętym od mroźnych wiatrów, wymaga zabezpieczenia na zimę.

Hortensja bukietowa jest wysokim krzewem dorastającym do wys. 2,5 m. Kwiaty kremowobiałe, w czasie przekwitania różowoczerwone, zebrane w stożkowate kwiatostany. Pąki kwiatowe zawiązuje na pędach tegorocznych, powstałych w roku kwitnienia. Dobrze rośnie w cieniu i na stanowisku słonecznym.

Hortensja krzewiasta tworzy krzewy wys. do 1,5 m. Kwiaty zebrane w półkoliste kwiatostany kremowobiałe, pod koniec kwitnienia zaróżowione. Kwitnie na pędach wytworzonych w roku kwitnienia. Hortensje wymagają gleby żyznej, próchnicznej i wilgotnej o odczynie kwaśnym.

Budleja Davida osiąga wys. 2-3 m. Jest krzewem szeroko rozgałęzionym, kwiaty zebrane w długie kłosokształtne kwiatostany. Dobrze rośnie na glebach żyznych, przepuszczalnych, umiarkowanie wilgotnych o odczynie obojętnym lub zasadowym.