Kora to jeden z najtrwalszych materiałów do ściółkowania. Ściółka z kory jest polecana zarówno ze względu na swoje walory dekoracyjne, jak i właściwości izolacyjne. Chroni glebę przed nagłymi zmianami temperatury oraz przed zaskorupieniem. Pozyskuje się ją z różnych gatunków drzew, zarówno iglastych, jak i liściastych. Najczęściej spotykana w sprzedaży jest ta z drzew iglastych – dekoracyjna, o kwaśnym odczynie, doskonale obniża kwasowość gleby. Kora z drzew liściastych jest mniej ozdobna, a po przekompostowaniu może mieć inny odczyn od początkowego. Warto o tym pamiętać ściółkując rośliny wrażliwe na odczyn gleby.

Zalety ściółkowania korą

Korzystnie jest ściółkować glebę korą przez cały sezon wegetacyjny. Wiosną i latem grubość warstwy powinna być niewielka, 2-5 cm, aby nie dochodziło do gnicia korzeni i podstawy roślin. W zimie warstwa ściółki powinna być jednak grubsza i wynosić 10-12 cm.

Warstwa kory chroni korzenie roślin zarówno przez mrozem jak i przegrzaniem – stanowi doskonały materiał izolacyjny. Rośliny wrażliwe na mróz (budleja, hortensje, azalie, róże, magnolie, tulipanowce czy żarnowce) bezwzględnie należy ściółkować jesienią, gdy tylko pojawią się pierwsze przymrozki. Ściółkowanie korą zapobiega także zamarzaniu gleby, co bywa szczególnie ważne dla roślin zimozielonych. Zamarznięta ziemia uniemożliwia im pobieranie wody z podłoża. Kora doskonale reguluje stosunki wodne. Nie pozwala na parowanie wody z podłoża oraz sama pochłania i zatrzymuje wilgoć.

Rozkładająca się kora nie zawiera wiele składników odżywczych, ale poprawia warunki fizyko-chemiczne gleby wzbogacając ją w materię organiczną. Jest szczególnie wskazana dla roślin preferujących kwaśny lub lekko kwaśny odczyn gleby. Doskonale sprawdza się w uprawie drzew i krzewów owocowych takich jak: agrest, borówka, aronia, żurawinę oraz truskawki. Jest szczególnie korzystna dla malin. Korą z drzew iglastych można również ściółkować kwasolubne: wrzosy, rododendrony, iglaki, hortensje i pierisy.