Najbardziej znanymi bergeniami uprawianymi w Polsce są bergenia sercolistna, grubolistna i orzęsiona. Wszystkie tworzą grube, płożące się kłącza, z których wyrastają mięsiste, błyszczące, długoogonkowe liście. Niektóre odmiany przybierają na zimę efektowne wybarwienie.

Kwiaty bergenii są białe, purpurowe lub różowe i utrzymują się od marca do maja. Pędy kwiatostanowe mają wysokość od 20 do 40 cm. Są grube i mięsiste, nierzadko krwistoczerwone, zakończone wiechą kubkowatych lub dzwonkowatych kwiatów.

Bergenie to rośliny idealne dla początkujących. Są odporne na suszę, zachwaszczenie i zanieczyszczenie powietrza, mogą być zatem uprawiane w warunkach miejskich, w ogrodach osób zapracowanych. Bergenie nie są wymagające co do jakości podłoża, są długowieczne – mogą rosnąć na jednym stanowisku przez wiele lat. Preferują stanowiska półcieniste, aczkolwiek potrafią się zaadaptować także do życia w miejscach cienistych. Najlepsze są gleby umiarkowanie wilgotne, próchniczne. Bywa, że bylina ta powtarza jesienią kwitnienie.

Bergenia prezentuje się ciekawie zarówno w nasadzeniach pojedynczych, jak i w grupowych. Może rosnąć także w pojemnikach. W ogrodzie można ją uprawiać nie tylko na rabatach, ale też na kwiatowych murkach, w ogrodach skalnych, pod koronami drzew. Dobrze prezentuje się nad brzegami oczek wodnych.

Bergenię można rozmnażać przez podział (tę technikę opisujemy obok) lub też przez sadzonki wierzchołkowe. W tym celu, od kwietnia do czerwca, pobieramy z pędów sadzonki z trzema liśćmi. Sadzonki ukorzeniamy w perlicie lub torfie, następnie po ukorzenieniu się sadzonek wysadzamy je na przeznaczone miejsce w gruncie. Bergenie można też rozmnażać z nasion, ale metoda ta nie gwarantuje, niestety, dziedziczenia cech roślin matecznych.

Bardzo dobrym sąsiedztwem dla bergenii są paprocie, m.in. wietlice, cienistka Roberta, turzyce oraz trawy ozdobne. W sprzyjających warunkach bergenie szybko się rozrastają, tworząc gęste zielone okrywy. Na jednym metrze kwadratowym powinno się sadzić od 4 do 7 roślin. Świeże liście bergenii są chętnie wykorzystywane do kompozycji florystycznych. 

Dzielenie bergenii sercowatej

Kwitnienie bergenii sercowatej dobiega już niestety końca. Dobra wiadomość jest jednak taka, że rośliny nadprzeciętnych rozmiarów można wykopać, podzielić i posadzić na nowe stanowisko. Dzięki temu wzbogacimy naszą kolekcję roślin o nowy okaz.

1. Roślinę(y) wykopujemy szpadlem lub widłami amerykańskimi. Kłącza ostrożnie rozrywamy w rękach i układamy w grupach na rabacie.

2. Miejsce pod rośliny oczyszczamy z chwastów i spulchniamy szpadlem.

3. Do sadzenia wybieramy kłącza z co najmniej jedną parą liści. Sadzonki bez liści odbijają z większym trudem. Z drugiej jednak strony nadmiar liści utrudnia ukorzenianie, dlatego duże liście trzeba przed sadzeniem usunąć. Dwa duże liście najlepiej skrócić o połowę, dzięki temu rośliny wolniej transpirują. Odstęp między bergeniami powinien wynosić ok. 30 cm, po sadzeniu ziemię wokół roślin dociskamy.

4. Na koniec podlewamy. Bergenię można wyściółkować drobną korą.