Bambusy to rośliny niezwykłe i tak charakterystyczne, że nie można ich pomylić z innymi gatunkami. Należą do rodziny traw, w stanie dzikim występują w Azji, Afryce i Ameryce Południowej. Pędy bambusa rosną z niesamowitą szybkością (niektóre gatunki – od 40 do 90 cm na dobę) i osiągają długość ok. 20 m, a olbrzymy nawet 50-60 m przy średnicy 20-30 cm. Pędy, najczęściej drewniejące, mają charakterystyczne zgrubienia w miejscach węzłów. Są prawdziwym cudem przyrody, inspirującym konstruktorów i wynalazców.


Bambusy do ogrodu

W europejskich ogrodach zadomowiły się różne gatunki bambusów, ale najbardziej rozpowszechnione są rośliny z rodzaju Fargesia i Phyllostachys. W latach 90. ubiegłego wieku okazy gatunku Fargesia murielae zaczęły masowo kwitnąć, a po przekwitnięciu zamarły. Takie zjawisko nie jest efektem jakiejś choroby, ale jeszcze jedną charakterystyczną cechą bambusów. Powtarza się ono co 80-100 lat i dotyka wszystkich osobników tego samego pokolenia. Z nasion obumarłych roślin wyrastają nowe okazy, które zakwitną najwcześniej po 80 latach.

W warunkach klimatycznych naszego kraju bambusy w ogrodzie przetrwają bez okrywania w regionach zachodnich i nadmorskich. Najgorzej znoszą większe mrozy, gdy zima jest bezśnieżna. Nie należy się martwić, jeżeli pędy przemarzną. Z karpy korzeniowej na wiosnę wybiją nowe, jeżeli tylko mróz zbyt mocno jej nie uszkodzi. Same pędy możemy ratować zimą, otulając boki kępy folią pęcherzykową lub włókniną. Nowe odmiany, jak na przykład bambus Fargesia ‘Juizhaigou’ o czerwonawych źdźbłach, są jeszcze na tyle mało znane, że trudno powiedzieć coś konkretnego o ich wytrzymałości na niskie zimowe temperatury.

Kłącza pod kontrolą

Prawdziwi miłośnicy bambusów najbardziej cenią różne bambusy Phyllostachys, które osiągając wysokość 6-10 m, prezentują się znacznie okazalej niż dorastające do wysokości 3 m bambusy Fargesia. Ich źdźbła, w zależności od gatunku i odmiany, są zielone, żółte, zielonożółte lub czarnobrązowe.

W przeciwieństwie do bambusów Fargesia, rozrastają się gwałtownie i mocno. Aby ekspansywne rośliny nie wymknęły się spod kontroli, ich karpy należy sadzić w specjalnych osłonach. Korzenie bambusa bardzo mocno wysuszają ziemię, dlatego niewiele bylin może żyć i rozwijać się w ich pobliżu. Wśród tych wybrańców są: bodziszek Geranium nodosum, biały fiołek Viola sororia ‘Albiflora’ i rdest japoński Reynoutria compacta ‘Rosea’. Kupując bambus, warto obejrzeć jego korzenie. Dobrze rozwinięta bryła korzeniowa z młodymi pąkami pędowymi jest lepsza niż mnóstwo starych pędów.

Jeżeli zamierzamy uprawiać bambusy z rodzaju Phyllostachys, najlepiej posadźmy je od razu w osłonie zapobiegającej niekontrolowanemu rozrastaniu się kłączy. Do wykonania ekranu potrzebny będzie arkusz sztucznego tworzywa grubości 2 mm i szerokości 70 cm. Oba końce arkusza łączymy za pomocą dwóch metalowych szyn, tworząc duży pierścień. Jego średnica powinna wynosić przynajmniej 1,5 m. W takiej osłonie roślina nie będzie cierpieć z powodu niedostatku wilgoci. Górna krawędź pierścienia powinna wystawać nad powierzchnię gruntu, aby płytko ułożone kłącza nie mogły zbyt łatwo przedostać się na zewnątrz. Folia stawowa nie jest odpowiednim materiałem. Jest bardzo miękka, toteż twarde, ostre końce bambusowych kłączy bez trudu mogą ją przebić.