Przylaszczka pospolita tworzy trójklapowe, częściowo zimozielone, gładkie liście i wielopłatkowe kwiaty osadzone na szypułkach długości 5-10 cm. Kwiaty przylaszczki rozwijają się w marcu i kwietniu, a w łagodne zimy nawet w lutym, przed pojawieniem się nowych liści, które wyrastają dopiero pod koniec kwietnia.

Rośliny tego gatunku mają fioletowo-niebieskie kwiaty, a odmiany w całej gamie barw. Odmian jest ponad 500, a różnią się nie tylko kolorami kwiatów, ale również ich pełnością i budową. Warto dodać, że płatki w czasie kwitnienia rosną. Kwiaty (nie wszystkich odmian) zamykają się wieczorem i w dni pochmurne. Przylaszczka jest byliną cieniolubną (u nas spotyka się ją w lasach liściastych), dlatego w ogrodach sadzimy ją pod drzewami i dużymi krzewami, a możemy również na ocienionych rabatach i skalniakach.

Przylaszczki dobrze prezentują się obok cebulic, pierwiosnków, śnieżyczek, miodunek, kopytników czy ciemierników, a także wśród zawilca gajowego i fiołka wonnego. Wymagają podłoża próchnicznego, dość wilgotnego, o odczynie zasadowym bądź obojętnym. Rozmnażamy je przez podział starszych kęp po kwitnieniu, a odmiany o pojedynczych kwiatach – ze świeżych nasion.