W powszechnej opinii drzewa i krzewy uchodzą za rośliny łatwe w pielęgnacji. Jednak nie wszystkie. Składa się na to kilka powodów – głównym jest konieczność kontrolowania formy wzrostu poprzez regularne cięcie. Na szczęście są gatunki mniej wymagające, które po posadzeniu nie muszą być cięte, aby móc kwitnąć. Przy tym są małe i mogą być uprawiane w każdym ogrodzie.

Opinia rośliny wymagającej przylgnęła m.in. do hortensji. Istotnie sprawia ona trudności w uprawie, ale tylko wówczas, gdy nie zapewni się jej optymalnych warunków rozwojowych. W bezśnieżne zimy należy ją osłaniać, gdyż pędy mogą przemarzać. Przypomnijmy zatem, że hortensja ogrodowa Hydrangea macrophylla czuje się najlepiej w próchnicznym, umiarkowanie wilgotnym podłożu na osłoniętym stanowisku w półcieniu. W takich warunkach kwitnie niezawodnie przez wiele lat. Ważne jest tylko, aby wiosną usunąć przemarzłe pędy i stare kwiatostany.

 


 

Do grupy gatunków niewymagających należy także hortensja Sargenta H. sargentiana, która również może być uprawiana bez formującego cięcia. Większego zaangażowania w pielęgnację wymagają za to hortensja bukietowa H. paniculata oraz hortensja drzewiasta H. arborescens. Dla obydwu charakterystyczne jest to, że po silnym wiosennym cięciu wydają latem znacznie więcej kwiatów.

 

Krzewy miniaturki o pogodnym wybarwieniu

1. Kalina koreańska dorasta do 150 cm wysokości, w kwietniu/maju wydaje białe, intensywnie pachnące kwiaty.

2. U dwumetrowego pierisa odmiany ‘Forest Flame’ piękne są nie tylko kwiaty, ale także młode liście.

3. Lilak Meyera odmiany ‘Palibin’ osiąga wysokość do 150 cm.

4. Metrowa, wiecznie zielona skimmia ‘Rubella’ kwitnie w kwietniu. Rośliny preferują zacienione stanowiska w próchnicznym podłożu.

5. Wawrzynek dorasta do wysokości 150 cm i kwitnie już na początku marca.

6. Fotergilla kwitnie w maju, jesienią bardzo ładnie się przebarwia.

 

Leszczynowiec Corylopsis pauciflora jest dekoracyjnym krzewem wiosennym dorastającym do wysokości niespełna 150 cm. Gatunek ten wywodzi się z rodziny oczarowatych i podobnie jak oczary najlepiej rośnie na częściowo osłoniętych stanowiskach, w próchnicznym, niezbyt ciężkim podłożu. Po sadzeniu rozwój krzewów nie powinien być w żaden sposób zakłócany. Cięcie jest zbędne, ponieważ leszczynowiec jest długowieczny i z roku na rok zawiązuje coraz więcej kwiatów. Wielkim atutem tych krzewów jest również to, iż są niemal całkowicie omijane przez choroby i szkodniki, dodatkowo szczycą się pięknym jesiennym wybarwieniem w odcieniach złota.

 

Leszczynowiec Corylopsis pauciflora (zdj.: Fotolia.com)

 

Nie powinniśmy zapominać, że kondycję roślin i ich rozwój, a co za tym idzie także pielęgnację, determinują przede wszystkim miejscowe warunki środowiskowe, czyli podłoże, nasłonecznienietemperatura otoczenia. Dlatego ilekroć postanowimy posadzić w ogrodzie nowe drzewko lub krzew, musimy poznać ich wymaganiadołożyć wszelkich starań, aby rośliny czuły się na nowym stanowisku jak najlepiej.