Pierwiosnek japoński

Pierwiosnek japoński Primula japonica, pochodzący, jak sugeruje nazwa, z Japonii, jest jednym z najwyższych uprawianych u nas pierwiosnków. Pędy kwiatostanowe tej byliny mają wysokość 30-60 cm. W górnej części pędu rozwijają się w kilku okółkach drobne kwiaty barwy karminowej (u odmian mogą być też białe, czerwonokarminowe i różowe). Kwitnienie przypada na maj-lipiec.

Liście długości do 25 cm zebrane są w rozety. Pierwiosnek ten najlepiej czuje się nad wodą w miejscu półcienistym. Dobrze też rośnie pod koronami wysokich drzew w towarzystwie paproci, bylin i krzewów zawsze zielonych, np. różaneczników. Można go również sadzić w odpowiednich miejscach na skalniakach.

Pierwiosnek japoński jest łatwy w uprawie. Musimy mu jednak zapewnić próchniczną, dość żyzną i wilgotną glebę o kwaśnym odczynie. Rozmnażamy go przez nasiona. Rośliny te same łatwo się obsiewają (dają obfity samosiew).

Pszczelnik wąskolistny

Pszczelnik wąskolistny Dracocephalum ruyschiana należy do rodziny jasnotowatych Lamiaceae. Naturalnie występuje od Europy Środkowej i Wschodniej po Syberię i Mongolię. W Polsce został objęty ścisłą ochroną gatunkową.

Pszczelnik wąskolistny jest byliną dorastającą do 60 cm. Osiąga szerokość 30 cm i tworzy gęste kępy. Na jego wyprostowanych, sztywnych i lekko owłosionych pędach są osadzone wąskolancetowate liście długości 3-6 cm, które przebarwiają się jesienią na bordowozielony kolor. Rośliny tworzą szczytowe, krótkie, kłosowate kwiatostany składające się z kilkunastu drobnych kwiatów. Mają one najczęściej niebieską, niebieskofioletową, rzadziej różową i białą barwę.

Roślina kwitnie od czerwca do sierpnia. Jest łatwa w uprawie. Wymaga miejsc dobrze nasłonecznionych lub lekko ocienionych, gleby gliniasto-piaszczystej, wapiennej, niezbyt żyznej i dość suchej. Warto wiedzieć, że niewielka wiosenna dawka nawozu wieloskładnikowego (20g na 1m²) zapewni mu obfite kwitnienie.

Pszczelnik dobrze znosi okresowy niedobór wody. Zaliczany jest do roślin długowiecznych i mrozoodpornych. Nadaje się na rabaty bylinowe, do ogrodów skalnych i naturalistycznych, efektownie prezentuje się również w pojemnikach. Rozmnaża się go z nasion wysiewanych jesienią oraz przez podział większych kęp wiosną.

Brunnera wielkolistna

Brunnera wielkolistna Brunnera macrophylla jest byliną, której podobne do ułudki i niezapominajek drobne kwiaty rozwijają się w kwietniu-maju. Bardzo ozdobne, i to aż do nastania silnych mrozów, są jej długoogonkowe gładkie liście sercowatego kształtu.

Szczególnie dekoracyjne są liście odmian ‘Dawson’s White’ z nieregularnym kredowobiałym obrzeżeniem, ‘Langtress’ – ze srebrzystymi plamkami wzdłuż brzegów, ‘Variegata’ – z szerokim, prawie białym, nieregularnym obrzeżeniem i ‘Jack Frost’ – srebrzystobiałe z unerwieniem i brzegiem liścia w kolorze zielonym.

Gdzie sadzić brunnery? Najlepiej w miejscach półcienistych, na żyznej i umiarkowanie wilgotnej glebie. Dobrym sąsiedztwem są dla nich paprocie, pierwiosnki i omiegi. Efektownie prezentują się wśród brunner białe odmiany tulipanów i narcyzów. Brunnery można też sadzić przy zbiornikach wodnych oraz stosować jako rośliny okrywowe, np. w parkach.