Miejsca suche

Jeśli podłoże jest przepuszczalne, w nasadzeniach rabatowych możemy wykorzystać atrakcyjne pochodzące z Ameryki Północnej byliny preriowe. Co ważne, rabata taka nie musi być często podlewana. W tej aranżacji kwitną: jeżówki Echinacea paradoxa (kwiaty żółte) i Echinacea pallida (kwiaty jasnoróżowe), pysznogłówka Monarda menthifolia oraz penstemon palczasty Penstemon digitalis

 

Miejsca wilgotne

Nie tylko do ogrodu wodnego Kosaćce syberyjskie: Iris sibirica ‘Caesar’s Brother’ (kwiaty ciemnoniebieskie) i ‘Bodensee’ (kwiaty jasnoniebieskie), należą do najpiękniejszych roślin kwitnących wczesnym latem. Odmiany te rozwijają się pomyślnie zarówno w podłożu umiarkowanie wilgotnym, jak i w płytkich wodach nadbrzeżnej strefy stawów i cieków wodnych. Tu w ich towarzystwie pojawiają się też kosaćce żółte I. pseudacorus. Na wilgotnych stanowiskach dobrze prezentuje się wilczomlecz błotny Euphorbia palustris w parze z rdestem wężownikiem Polygonum bistorta. Rośliny te mocno się rozrastają, zajmując coraz więcej miejsca.

Miejsca słoneczne

Uprawa roślin ozdobnych na dobrze nasłonecznionych stanowiskach w żyznym podłożu przynosi bardzo dobre efekty, gdyż w takich warunkach rośliny nadzwyczaj bujnie kwitną i zdrowo się rozwijają. Proponowane zestawienie: w przepuszczalnym, suchym podłożu (np. w gliniastym podłożu piaskowym) doskonale czują się: rozchodnik karpacki Sedum telephium (na pierwszym planie), przetacznik kłosowy Veronica spicata, krwawnik wiązówkowaty Achillea filipendulina i szałwia muszkatołowa Salvia sclarea.

W gliniastym podłożu, które długo utrzymuje wilgoć, rozwijają się pomyślnie między innymi: pochodzący z Kaukazu dzwonek kremowy Campanula lectiflora odmiana ‘Prichard’s Variety’ (kwiaty koloru jasnoniebieskiego), kwitnący w drugiej połowie lata i jesienią dzielżan Helenium odmiana‘Moerheim Beauty’ (kwiaty koloru czerwonego) oraz Agastache rugosa odmiana ‘Alba’ (kwiaty koloru białego).

Miejsca cieniste

W świetlistym cieniu drzew i dużych krzewów może rosnąć zaskakująco duża liczba kwitnących bylin. Aby jednak mówić o efektywnej (i efektownej) uprawie, muszą być spełnione pewne warunki. Przede wszystkim należy ustalić stopień przepuszczalności podłoża i określić, czy rośliny nie będą ze sobą konkurować o wodę i pokarm. Na przykład w nasadzeniach z płytko korzeniącymi się krzewami byliny nie mają dostępu do dużych zasobów wody. Zestawienie: niewielki zapas wody wystarcza mekonopsowi walijskiemu Meconopsis cambrica, wilczomleczowi migdałolistnemu Euphorbia amygdaloides i bodziszkowi Geranium nodosum.

Kolejna kompozycja: tam, gdzie na zacienionych stanowiskach podłoże ma nieco większą wilgotność, można uprawiać białe serduszka okazałe Dicentra spectabilis ‘Alba’ i fioletowe bodziszki himalajskie Geranium himalayense. Do zamykania luk w nasadzeniach z powodzeniem wykorzystuje się Hyacinthoides hispanica. Do zadarniania miejsc cienistych i lekko wilgotnych nadają się np.: jasnota plamista, bergenia, marzanka wonna Asperula odorata, kokorycz Corydalis.