Spis treści:
- Ogród ozdobny: Podpory dla roślin pnących
- Balkony i tarasy: doniczki na mrozie
- Kwiaty w domu: zimowe odkurzanie liści
- Drzewa i krzewy: zimowe przycinanie grusz i jabłoni
- Sad i warzywnik: formowanie absolutnie konieczne
- Ochrona roślin: osutka - igły sosen
Ogród ozdobny: Podpory dla roślin pnących
Podpory dla pnączy dobiera się, uwzględniając formę i siłę wzrostu poszczególnych gatunków i ich odmian. Rośliny oplatające pionowe podpory, jak glicynia i aktinidia, mogą być prowadzone m.in. po pergolach. Formy wspinające się za pomocą czepnych wąsów, np. nasturcja i powojnik, dają się prowadzić po cienkich sznurkach i drutach. Róże pnące i jaśmin są roślinami wspierającymi się, gdyż ich pędy nie posiadają specjalnych organów umożliwiających im aktywne czepianie się. Wymagają przywiązywania do podpór. Bluszcz i trzmielina Euonymus fortunei potrafią się wspiąć na stromą ścianę lub drzewo bez żadnej dodatkowej pomocy.
Jeżeli chcecie lepiej zaplanować prace ogrodowe, w tym pomoże Wam planer oraz ekosposoby na szkodniki, gnojówki czy prawidłowe sianie!
Stelaż dla pnączy należy mocować do ściany budynku z zachowaniem kilku, kilkunastocentymetrowego dystansu, tak aby utrzymać płynną cyrkulację powietrza. Poza tym jeśli zapewnimy pnączu więcej przestrzeni, będzie miało lepsze warunki do rozwoju bez ograniczeń. Większość produkowanych obecnie podpór montuje się w prosty sposób, ograniczający do minimum liczbę wierceń w ścianie. Podpory wolno stojące i pergole powinno się mocować do gruntu kotwami. Konstrukcje dwunożne warto osadzić w betonowym fundamencie. W nasadzeniach mieszanych ważna jest wysokość poszczególnych gatunków. Dla przykładu: kobea osiąga 1 m wysokości, podczas gdy chmiel dorasta do 10 m.
Balkony i tarasy: Doniczki na mrozie
W okresach wilgotnej pogody porowate doniczki i pojemniki ceramiczne wchłaniają bardzo dużo wilgoci. Jeżeli temperatura powietrza spadnie poniżej zera, woda w ściankach zamarza, powodując spękania, a nawet zniszczenie całego naczynia. Bez szkód nawet długotrwałe mrozy wytrzymują doniczki z minimalnie porowatej gliny, która niemal zupełnie nie przepuszcza wody, albo glazurowane. Jednak na wszelki wypadek nasze ulubione pojemniki przenieśmy na zimę w suche miejsce.
Kwiaty w domu: Zimowe odkurzanie liści
Kurz osiada na roślinach, a zwłaszcza na ich liściach, przez cały rok. Dlatego także zimą należy pamiętać o higienie zielonych lokatorów naszych mieszkań. Z liści o gładkiej powierzchni łatwo usuniemy kurz i plamy z soli wapnia wilgotną ściereczką. Od czasu do czasu zraszajmy liście letnią wodą. Rośliny odwdzięczą się nam pięknym, zdrowym wyglądem.
Drzewa i krzewy: Zimowe przycinanie grusz i jabłoni
Zima okazuje się doskonałą porą na przeprowadzenie korygującego cięcia wielu drzewek owocowych, w tym także jabłoni i grusz.
Młode, jednoroczne drzewka poddajemy cięciu prowadzącemu. Podczas zabiegu usuwamy te pędy, które wyrastają na drugi przewodnik i stanowią potencjalną konkurencję dla pędu głównego (mowa o tzw. pędach konkurujących). Usuwa się także pędy rosnące zbyt nisko (poniżej 50 cm od podstawy drzewka), pędy skierowane do środka korony, a sam przewodnik skraca się w odległości mniej więcej 40 cm nad pierwszym okółkiem pędów bocznych.
Późną zimą przychodzi czas na odmładzające cięcie nieco starszych jabłoni i grusz. Cięcie trzeba wykonać bardzo ostrożnie. W ciągu jednego roku usuwa się nie więcej niż jedną czwartą pędów korony. Podczas pierwszego cięcia wystarczy usunąć pędy chore, obumarłe i zbyt gęsto ułożone. W drugim roku pozbywamy się pędów, które rosną pionowo do góry, tzw. wilków długie pędy owoconośne zaleca się jedynie przycinać. Obowiązuje tu dość prosta zasada: pędy cienkie i słabe przycina się silnie, pędy mocne i zdrowe przycina się słabo. Stare, opadające gałęzie o wielu pędach bocznych, na których dojrzało już wiele owoców, skraca się na pęd poziomy.
Drzewka rodzące owoce pestkowe, np. wiśnie i czereśnie, powinno się przycinać bezpośrednio po owocobraniu latem.
Sad i warzywnik: Formowanie absolutnie konieczne
Powszechną praktyką w uprawie gatunków pestkowych jest prowadzenie drzewek na jeden długi przewodnik z 3-4 krótszymi pędami bocznymi. Tak prowadzona korona przybiera kształt piramidy. Bardzo ważne jest to, aby pędy boczne wyrastały z pędu głównego pod właściwym kątem, w tym przypadku optymalne pochylenie powinno wynosić 45°.
U młodych drzewek kąt ten koryguje się poprzez podwiązywanie pędów tasiemkami, u starszych drzewek źle poprowadzone pędy obcina się ponad pąkiem i czeka na wyrośnięcie nowych. Pędy wodne i pędy konkurencyjne należy usuwać. Pęd główny skraca się o 1/3 długości, tak aby mógł się nadal rozkrzewiać. To oczywiście oznacza, że trzeba przycinać także pędy boczne. Koronę należy formować w taki sposób, aby po cięciu pąk położony najwyżej był skierowany na zewnątrz korony, a nie do jej środka.
Ochrona roślin: Opadanie igieł sosen, czyli osutka
Choroba ta występuje w dwóch postaciach, a mianowicie jako osutka wiosenna i jesienna. Jest powodowana przez kilka gatunków grzybów z rodzaju Lophodermium i jest jedną z najgroźniejszych chorób igieł sosny. W zależności od przebiegu pogody i rozwoju rośliny, objawy chorobowe mogą być widoczne od wiosny do jesieni i są zauważalne dopiero wtedy, gdy drzewo zaczyna masowo tracić igły. Osutka objawia się czarnymi, drobnymi punkcikami na igłach. Czasami igła jest podzielona na odcinki. Igły przebarwiają się na kolor słomkowożółty, brązowy. Rośliny i opadłe igły należy opryskiwać od połowy lipca do października zaleconymi środkami ochrony roślin.
Komentarze