Propozycja rośliny do ogrodu: róża Bożego Narodzenia

Taką nazwę nosi na zachodzie Europy ciemiernik biały Helleborus niger, który uprawiany jest tam w doniczkach i sprzedawany jako symbol Bożego Narodzenia.  W Polsce częściej się go spotyka w ogrodach niż w domach. Naturalnie występuje w Alpach, Apeninach i na Bałkanach.

Jest to bylina o zimozielonych liściach, która kwitnie zimą, od listopada do kwietnia (częściej jednak na przedwiośniu). Kwiaty ma białe, kremowe, różowe, zielonkawe lub czerwonawe, osadzone po 2-3 na długich szypułkach. Wyglądają one często spod śniegu, bo nie boją się lekkiego mrozu. Można je ciąć i wstawiać do wazonów. Bardzo efektowne są z nich wiązanki ślubne.


Drzewa i krzewy: świerk kaukaski o żółtych przyrostach

W dużych ogrodach możemy posadzić świerka kaukaskiego Picea orientalia, który naturalnie rośnie na Kaukazie i w Anatolii. Roślina ta jest wraz z jodłą kaukaską ulubionym bożonarodzeniowym drzewkiem. Odmiana świerka kaukaskiego o żółtych przyrostach nazywa się ‘Aurea’. Wiosną rozwija złocistożółte młode przyrosty, które latem zmieniają swoją barwę na zieloną.

Bardzo ładnie kontrastują one z krótkimi ciemnozielonymi igłami. Odmiana ta charakteryzuje się bardzo powolnym wzrostem. Nadaje się do sadzenia w dużych ogrodach o tzw. mikroklimacie wilgotnego powietrza, zacisznym i osłoniętym, najlepiej poza obszarem dużych aglomeracji miejskich, gdzie jest bardzo suche powietrze. Dobrze rośnie na glebach wilgotnych i świeżych, toleruje cień. Igły na młodych drzewach podczas surowych zim czasami przemarzają, natomiast wiosną opadają. 


Warzywnik: kapustne zimą

Warzywa kapustne, takie jak jarmuż czy kapusta brukselska, świetnie znoszą zimową pogodę. Mogą one być zbierane sukcesywnie, nawet w styczniu czy lutym. Liście jarmużu przygotowuje się podobnie jak szpinak, z powodzeniem mogą być także dodawane do surówek. Warzywo to, prócz niezaprzeczalnych walorów dekoracyjnych, jest również bardzo odżywcze. Zawiera bardzo duże ilości karotenu, witaminy C, soli mineralnych, białka i błonnika pokarmowego. Kapusta brukselska również stanowi ciekawe uzupełnienie diety.

Natomiast kapusta głowiasta biała, bez której nie byłoby świątecznego bigosu, powinna być przechowywana w pomieszczeniach o temperaturze kilku stopni Celsjusza. Zbyt niska temperatura może spowodować przemarznięcie główek, a tym samym wpłynąć na ich gorsze przechowywanie.

Kwaszenie kapusty jest stosunkowo prostym sposobem na przedłużenie trwałości kapusty białej oraz czerwonej. W kiszonej kapuście straty witaminy C są minimalne, natomiast w kapuście nieprzetworzonej straty te są niestety dużo większe.


Sad: szampion idealny do ogrodu

Przed 30 laty nasi południowi sąsiedzi wyhodowali odmianę Šampion. Okazało się wkrótce, iż czeska odmiana najwięcej amatorów znalazła w Polsce. Nie bez powodu zresztą. Odmiana ta określana jest często – zarówno przez profesjonalnych sadowników, jak i amatorów – jako odmiana bez wad. Szampion ma bowiem prawie same zalety.

Drzewo rośnie niezbyt silnie, a co ważne, nawet bez fachowego przycinania tworzy ładne stożkowe korony. Jest więc odmianą bardzo łatwą do prowadzenia. Wymaga tylko niewielkiego cięcia odmładzającego. Kolejną zaletą jest bardzo szybkie rozpoczynanie owocowania. Często już na drugi rok po posadzeniu drzewo rodzi pierwsze owoce.

Odmiana nie ma też skłonności do przemiennego owocowania, dlatego plonuje corocznie, a obfitością plonów dorównuje najlepszym odmianom. Aby jednak owoce nie były zbyt drobne, warto przerzedzać zawiązki. Szampion jest również stosunkowo mało wrażliwy na najgroźniejsze choroby jabłoni: parcha i mączniaka.

Najcenniejsze jednak są owoce. Bardzo aromatyczne, słodkie i soczyste nadają się również do przechowywania, choć niezbyt długiego. Jako że jest to odmiana jesienna, zbiory przypadają na wrzesień. Mimo że szampiony dostaniemy praktycznie w każdym sklepie z owocami, warto tę cenną odmianę posadzić we własnym ogrodzie, nawet jeśli jest niezbyt duży. 


Kwiaty w domu: sadzimy cebule zwartnicy

Zwartnica Hippeastrum to jedna z nielicznych roślin cebulowych, którą przez cały rok można uprawiać w doniczkach. Uprawę tych kwitnących zimą roślin można zacząć od końca grudnia do lutego. Zakupione cebule sadzi się w doniczkach tak, aby połowa wystawała nad powierzchnię podłoża. Nadaje się do tego prawie każda standardowa mieszanka dla roślin doniczkowych, jeśli zawiera trochę glinki.

Doniczki umieszcza się w ciepłym miejscu (ok. 25°C). Można je ustawić np. nad kaloryferem, tym bardziej że przed ukazaniem się pąków kwiatowych rośliny nie wymagają zbyt wilgotnego podłoża. Zapewnia się im dobry drenaż i podlewa oszczędnie. Gdy zaczynają pojawiać się pąki kwiatowe lub wierzchołki liści, roślinom zapewniamy jasne stanowisko i zaczynamy podlewać obficiej. Kwitnące rośliny uzyskujemy po około 2 miesiącach uprawy.