Ogród ozdobny: jak samodzielnie przygotować rozsadę kwiatów?

Wysiew nasion roślin jednorocznych o długim okresie wegetacji, m.in. lobelii, żeniszka, petunii, szałwii, lwiej paszczy, werbeny, aksamitek, rozpoczynamy w lutym. Przed wysiewem należy przygotować podłoże. Najlepiej wykorzystać gotowy substrat torfowy albo sporządzić mieszaninę torfu, piasku i ziemi liściowej lub torfu i piasku z dodatkiem nawozów wieloskładnikowych. Można także kupić specjalnie przygotowaną ziemię do wysiewu. Wilgotne podłoże wsypujemy do plastikowych skrzynek lub, jeśli chcemy uniknąć pikowania, do skrzynek wielokomórkowych, plastikowych lub torfowych wielodoniczek albo zwykłych doniczek z tworzyw sztucznych.

Pojemniki muszą mieć otwory w dnie, zapewniające odpływ nadmiaru wody (dostępne są plastikowe mini szklarenki). Następnie podłoże wyrównujemy i lekko ubijamy. Nasiona bardzo drobne wysiewamy rzutowo, większe rzędowo, w niewielkie rowki oddalone o kilka centymetrów od ścianek skrzynek lub punktowo do pojemników.

Siew punktowy stosowany jest w przypadku nasion dużych oraz otoczkowanych. Nasiona przykrywamy cienką warstwą podłoża lub piasku, najlepiej przez sito (wyjątek stanowi lobelia, której nie przykrywamy, gdyż kiełkuje na świetle), następnie nawilżamy i przykrywamy szybą lub folią, aby zapewnić wysoką wilgotność kiełkującym nasionom. Wysiewy przenosimy w miejsca widne i ciepłe (temperatura 15-20°C). Nie dopuszczamy do przesuszenia ani przelania podłoża. Gdy liście siewek zaczną się stykać, przystępujemy do pikowania, wykorzystując podobne pojemniki i podłoże. Podczas tego zabiegu można skrócić korzeń. Następnie siewkę należy umieścić w podłożu, pamiętając, aby korzeń nie zawijał się, delikatnie podlać i postawić w miejscu, które zapewnia jak najlepszy dostęp światła.

 


 

Kwiaty w domu: sporządzamy sadzonki pędowe

Rozmnażanie przez sadzonki pędowe polega na odcinaniu fragmentu pędu rośliny i skłanianiu go do wytworzenia korzeni przybyszowych. U niektórych gatunków, zwłaszcza pnączy wspinających się za pomocą korzeni czepnych lub tworzących korzenie powietrzne, korzenie przybyszowe powstają przez całe życie. Inne jednak zawiązują korzenie przybyszowe dopiero po odcięciu sadzonki od rośliny matecznej.

W pędach sadzonek znajdują się hormony powodujące powstawanie korzeni – auksyny. W trakcie ukorzeniania hormony te spływają w dół sadzonek i gromadzą się u ich podstawy. Niektóre gatunki trudno się ukorzeniające, takie jak: bugenwilla Bougainvillea, figowce Ficus czy Dipladenia Dipladenia zawierają ich niewiele. U takich roślin dolne końce sadzonek traktuje się preparatami stymulującymi ukorzenianie, najczęściej w formie proszkowej, zawierającymi syntetyczne auksyny. W handlu dostępne są preparaty o różnym stężeniu hormonów, w zależności od stopnia zdrewnienia pędów rozmnażanej rośliny i trudności jej ukorzeniania.

W zależności od stopnia zdrewnienia pędów rośliny doniczkowe możemy rozmnażać za pomocą sadzonek zielnych, sporządzanych z młodych, niezdrewniałych pędów, oraz sadzonek półzdrewniałych, ciętych z pędów częściowo zdrewniałych. Mogą to być zarówno sadzonki wierzchołkowe, jak i śródpędowe obejmujące najczęściej kilka węzłów. U większości roślin pęd sadzonki ucina się tuż (ok. 0,5 cm) pod węzłem, gdyż w węzłach tworzą się korzenie przybyszowe. Tylko niektóre rodzaje mają zdolność do wytwarzania korzeni w międzywęźlach, np. trzykrotki Tradescantia, bluszcz Hedera i hortensja Hydrangea. U tych roślin miejsce cięcia sadzonki nie ma znaczenia. Po zanurzeniu ich w preparacie z auksynami, sadzonki umieszcza się w wilgotnym podłożu i przykryte folią (w celu zmniejszenia transpiracji) trzyma w odpowiedniej dla gatunku temperaturze aż do ich ukorzenienia.

Drzewa i krzewy: odmładzanie różaneczników

Różaneczniki nie wymagają bardzo intensywnego cięcia. Wiosną usuwa się tylko pędy chore, uszkodzone przez mróz lub deformujące krzew. Cięcie to wykonuje się na granicy przyrostów rocznych, które widoczne są w formie delikatnego zgrubienia, czyli na tzw. obrączkę. U różaneczników można zastosować cięcie odmładzające, zwłaszcza u wiekowych, częściowo zdeformowanych i niekształtnych krzewów rosnących w starych ogrodach i parkach. Warunkiem wykonania takiego cięcia jest zdrowy system korzeniowy krzewów. Cięcie to polega na przycięciu pędów na wysokości 30-40 cm nad powierzchnią gleby.

Najlepiej robić to dwukrotnie, tzn. 50% pędów w jednym roku, a pozostałe w następnym. Cięcie wykonuje się w marcu. Na przyciętych pędach po 5-6 tygodniach zaczynają się uaktywniać pąki śpiące, z których wyrastają pędy. Po 4-6 latach krzewy są odnowione i wyglądają jak nowo posadzone. Rośliny silnie cięte wymagają podlewania i nawożenia. U różaneczników po kwitnieniu wskazane jest wyłamanie lub wycięcie kwiatostanów, zwłaszcza u młodych krzewów, aby nie zawiązywały owoców i nasion.

Sad i warzywnik w lutym

Planujemy nasadzenia na grządce warzywnej

Wprawdzie luty to miesiąc, kiedy w naszych warunkach nie rozpoczyna się jeszcze okres wegetacji w polu, ale ogrodnicy już powinni przygotowywać się do nowego sezonu. Planujemy, jakie warzywa znajdą się w naszym ogrodzie, kiedy i na jakiej powierzchni będziemy je uprawiać. Jeśli posiadamy nasiona z poprzednich lat, to należy sprawdzić datę ich przydatności do wysiewu, a dla pewności wykonać prosty test na zdolność kiełkowania. Część nasion wysiewamy na wilgotną ligninę ułożoną na talerzyku, po kilku dniach powinny pojawiać się kiełki. Jeśli wzejdzie przynajmniej 75% nasion w próbie, to znak, że są one w dobrej kondycji. Niewielka liczba wschodów oznacza, że nasiona siejemy gęściej niż zwykle lub kupujemy nową partię.

Rozsady warzyw wczesnych

W drugiej połowie miesiąca rozpoczynamy przygotowanie rozsady wczesnych warzyw: sałaty, kapusty głowiastej i pekińskiej, kalarepy, kalafiora, selera i pora.

Kompletujemy narzędzia, pojemniki i osłony

Sprawdzamy stan techniczny narzędzi ogrodowych lub kupujemy nowe. Do uprawy wiosennej w warzywniku przydadzą się szpadle i grabie, pazurki i motyki na długich lub krótkich trzonkach. Kompletujemy również materiały do osłaniania roślin – białą włókninę, przezroczystą folię perforowaną, pałąki i grubszą folię na tunel. Przygotowujemy pojemniki i podłoże do produkcji rozsady.

Pędzimy warzywa

W domowych ogrzewanych pomieszczeniach możemy pędzić warzywa, uzyskując z nich zielone smaczne liście do bezpośredniej konsumpcji. Do tego celu nadają się m.in. organy spichrzowe cebuli (wyrosną z nich zielone liście
– szczypior), zdrowe korzenie pietruszki i selera, kępki korzeni szczypiorku.

Doniczki z ziołami

Na jasnym kuchennym parapecie dobrze będą się czuły doniczki z roślinami przyprawowymi – bazylią, estragonem, majerankiem. Można je uzyskać z własnej uprawy „od nasienia” lub kupić w supermarketach gotowe młode zioła w doniczkach.

Zdrowe kiełki

Przedwiośnie to dobry okres na własną domową produkcję kiełków z nasion warzyw – rzeżuchy, brokułu i rzodkiewki, soi, słonecznika.

Przygotowujemy inspekty

Jeśli w warzywniku mamy inspekt, to w lutym rozpoczynamy jego przygotowanie do uprawy warzyw, wykorzystując ogrzewanie biologiczne. Dobrym materiałem grzewczym jest świeży nawóz koński (o krótkiej słomie) lub obornik (bydlęcy, świński). Z dna inspektu wybieramy 20-30 cm warstwę gleby, spód wykładamy warstwą suchych liści, na które układamy warstwę obornika.

Inspekt przykrywamy oknami, po kilkunastu dniach nawóz powinien się ogrzać. Ugniatamy go wtedy lekko, pokrywamy cienką warstwą liści, a na wierzch wykładamy grubą warstwę podłoża uprawowego, np. ziemi ogrodniczej, która wkrótce powinna być dostatecznie ciepła do wysiewu nasion sałaty, kapusty, rzodkiewki.