Dla wielu osób zapach kocimiętki nie ma specjalnego uroku, ale dla kotów jest jednym z najwspanialszych aromatów. Uprawiana w ogrodzie roślina w magiczny sposób przyciąga domowe i sąsiedzkie mruczki już od pierwszych młodych liści. Naszą sympatię bylina ta zyskuje trochę później.

Trzeba odrobinę czasu, by odkryć, że kocimiętka jest idealną rośliną drugoplanową. Dla innych gatunków jest sąsiadem nieskłonnym do dominacji. Idealnie nadaje się do dopełniania aranżacji rabatowych, świetnie sprawdza się także w zestawieniach kontrastowych.

Tak wszechstronna bylina powinna znaleźć miejsce w każdym ogrodzie. Zwartym grupom roślin dodaje lekkości i odbija na rabacie kolor nieba. Jednak różne gatunki i odmiany kocimiętki mogą mieć kwiaty także fioletowe, różowe lub białe. Roślina ta czuje się dobrze zarówno w ogródku ziołowym, jak również na rabacie kwiatowej czy też w balkonowej skrzynce.

Wytwarzające nektar kwiaty wargowe są chętnie odwiedzane przez pszczoły, trzmiele i motyle. Różne odmiany kocimiętki kwitną od maja aż do października, skutecznie wabiąc owady całe lato i jesień. Dlatego bylina ta powinna rosnąć także w ogrodzie naturalnym.

Suche podłoże nie jest problemem dla wielu gatunków kocimiętki, które najlepiej rozwijają się na stanowiskach słonecznych i ciepłych. To sprawia, że są cenionymi partnerami dla róż, wzbogacającymi fioletowoniebieskimi tonami kwiatów kolorystykę różanej rabaty.

Różne odmiany mogą tworzyć kontrastowe kombinacje z kolorem żółtym albo harmonijne grupy w kilku odcieniach jednej barwy z szałwiami, kosaćcami lub astrami. Niskie gatunki, na przykład kocimiętka groniasta Nepeta racemosa, dorastają do  30 cm i tworzą ładne gęste poduszeczki.  Doskonale nadają się  na obwódki rabat, zdobiąc ogród nie tylko kwiatami, ale także przez cały sezon szarozielonymi liśćmi.

Na rabatę najlepsze są wyższe odmiany kocimiętki wielkokwiatowej lub Faassena. Bardzo popularne i cenione są odmiany Nepeta faassenii, na przykład ‘Walkers Low’ i ‘Six Hills Giant’. Kocimiętka wielkokwiatowa Nepeta grandiflora wznosi swoje okazałe wiechy kwiatostanowe na wysokość 100 cm, dlatego chętnie jest łączona z trawami ozdobnymi i różami krzaczastymi.

W przeciwieństwie do gatunków o szarych liściach, kocimiętki o liściach zielonych, na przykład Nepeta subsessilis lub Nepeta sibirica, lubią wilgotne podłoże i chłodniejsze stanowiska.

Kocimiętki nie wymagają żadnych zabiegów pielęgnacyjnych. Jedynie po okresie kwitnienia warto przyciąć pędy, aby skłonić rośliny do ponownego kwitnienia. Problemy są z kotami. Zwabione zapachem zwierzęta potrafią mocno wygnieść pędy kocimiętki. Zniszczeniom zapobiegniemy, sadząc formy niearomatyczne lub o innym zapachu, jak np. pachnąca cytryną odmiana ‘Odeur Citron’, którą koty ignorują.                  

Rozmnażanie kocimiętki

Wiele gatunków kocimiętki rozmnaża się przez samosiew. Młode rośliny pojawiają się niespodziewanie w różnych miejscach ogrodu. W sposób kontrolowany rozmnażamy bylinę przez podział.

Najlepszą porą na ten zabieg jest początek wiosennej wegetacji. W tym okresie efekty są najlepsze, ponieważ rośliny tracą mało wody wyparowywanej przez liście, a temperatura powietrza nie jest jeszcze wysoka. W takich warunkach byliny nie cierpią z braku wilgoci i mogą się rozwijać prawidłowo.

Kocimiętkę wykopujemy z ziemi, sięgając szpadlem dosyć głęboko, aby uszkodzić jak najmniej korzeni. Ostrzem szpadla dzielimy bryłę korzeniową na kilka części, w zależności od jej rozmiarów. Kawałki rośliny sadzimy w wybranym miejscu i na koniec podlewamy.