Mamy wiele przykładów na to, że uprawa i hodowla różaneczników jest możliwa także w naszych warunkach klimatycznych. W uprawie tych roślin najważniejsze jest utrzymanie optymalnych warunków glebowych. Podłoże pod uprawę różaneczników musi być luźne. Dlatego gleby gliniaste należy ulepszać piaskiem lub kompostem, dzięki czemu przepuszcza ono wodę, która na dłuższą metę bywa dla korzeni zabójcza. Optymalne jest podłoże torfowe, ma ono bowiem taką strukturę, jakiej potrzebują drobne korzenie.

Zaleca się, aby po każdym przygotowaniu gruntu zmierzyć wartość pH (umożliwiają to specjalne testy do sprawdzania odczynu gleby). Jeśli pH wynosi więcej niż 5,5, ziemia nie nadaje się do uprawy normalnych różaneczników, ponieważ zawiera zbyt dużo wapna. W razie wątpliwości radzimy kupować odmiany z grupy Inkarho, które tolerują wapienne podłoże, a przy wyższej wartości pH tworzą mocniejszą bryłę korzeniową.

Jeśli na podstawie testu stwierdzimy, że podłoże ma prawidłowy odczyn, różaneczniki nie będą potrzebowały zbyt troskliwej pielęgnacji. W okresie bezdeszczowym krzewy podlewamy deszczówką lub odstaną wodą z kranu – najpóźniej wtedy, gdy zaczną zwijać liście.

 

 

Do zasilania wiosną powinno się stosować specjalny nawóz dla różaneczników. Aby krzewy zakwitły bujnie także w przyszłym roku, należy wyłamać wszystkie przekwitłe kwiatostany. Dzięki temu różaneczniki nie będą marnować sił na tworzenie nasion i całą energię włożą w zawiązywanie pąków kwiatowych.     

Przygotowujemy podłoże pod różaneczniki

W uprawie rzadko dysponujemy glebami pod każdym względem odpowiadającymi wymaganiom różaneczników. Pod ich uprawę przeznaczamy gleby kwaśne, ale zasobne  w substancję organiczną, stopniowo i równomiernie uwalniające składniki pokarmowe. Zasilanie nawozami mineralnymi przeprowadza się ostrożnie, w niewielkich dawkach. Przed posadzeniem krzewów należy wcześniej przygotować podłoże. Do gleby wykopanej z dołu dodajemy torf wysoki (kwaśny), igliwie sosnowe lub przekompostowaną korę sosnową oraz dobrze rozłożony obornik bydlęcy. Można też dodać liście dębowe. Otrzymaną mieszanką zasypujemy korzenie sadzonych różaneczników.

Dół powinien mieć głębokość około 50-60 cm. Kwaśny odczyn gleby i zasobność w substancje organiczne oraz ściółkowanie i podlewanie sprzyjają rozwojowi grzybów symbiotycznych współżyjących z różanecznikami. Strzępki grzybów przerastają nie tylko korzenie, lecz także tkanki nadziemnych organów roślin: pędów, liści i kwiatów, oraz zewnętrzne tkanki nasion. Zjawisko to, zwane mikoryzą, gwarantuje prawidłowy wzrost i rozwój różaneczników.