Klon strzępiastokory Acer griseum to jeden z ozdobniejszych klonów o strzępiastej, łuszczącej się korze. Naturalnie występuje w środkowych i zachodnich Chinach, gdzie rośnie w lasach górskich. Do Europy został sprowadzony w 1901 roku przez E. Wilsona. W Polsce pierwsze drzewa posadzono w Arboretum w Kórniku w 1931 roku.

Na stanowiskach naturalnych dorasta do 12 metrów, w Europie osiąga wysokość od 3 do 5 metrów i przybiera często pokrój małego drzewa lub wysokiego krzewu. Rośnie bardzo wolno, tworząc koronę szeroką do odwrotnie stożkowatej. Ma często kilka pni rozwidlających się u podstawy.

 


 

Tworzy bardzo charakterystyczną korę barwy cynamonowobrązowej, cynamonowej lub bordowej, która już w młodości złuszcza się kędzierzawo bardzo cienkimi płatami, jak u niektórych brzóz. Szczególnie jest to widoczne na starszych fragmentach pnia. Klon ten tworzy liście złożone z trzech niewielkich listków długości 3-8 centymetrów, kształtu eliptycznego, które rozwijają się bardzo późno na wiosnę.

Jesienią przybierają barwę intensywnie pomarańczową lub szkarłatną, czasami żółtą. Roślina ta ma płytki system korzeniowy z licznymi drobnymi korzeniami, bardzo wrażliwymi na mechaniczne uszkodzenia. Nie toleruje głębokiego przekopywania gleby, bardzo korzystnie reaguje na ściółkowanie korą lub rozdrobnionymi kawałkami drewna.

Idealne stanowisko dla klonów

W ogrodzie dobrze rośnie na stanowiskach słonecznych i półcienistych. Lubi bardzo wilgotne powietrze i ciepłe stanowiska. Preferuje gleby świeże, wilgotne, o odczynie raczej kwaśnym lub obojętnym. Ładnie komponuje się pod wysokimi drzewami, ale pod warunkiem że nie będą one konkurowały z nim o wodę i składniki pokarmowe; może również rosnąć w bliskim sąsiedztwie stawów lub innych zbiorników wodnych.

Ze względu na swą ozdobną korę nadaje się również jako soliter sadzony na trawnikach lub obrzeżach większych grup drzew. Szczególnie zimą przykuwa uwagę jego piękna kora, która ładnie prezentuje się z bylinami lub trawami.