Więcej o roślinie poniżej:

Jeżówka purpurowa (Echinacea purpurea)

kategoria:  byliny

stanowisko:   słońce

wysokość:  0,4 - 1,5 m

mrozoodporność:  do -20°C

odczyn gleby:  lekko kwaśny, obojętny, lekko zasadowy

preferencje glebowe: żyzna, próchnicza, przepuszczalna

podlewanie:  średnio

barwa liści/igieł: zielona

barwa kwiatów:  różowa, żółta, pomarańczowa, czerwona, fioletowa, biała

pokrój: wzniesiony

okres kwitnienia: lipiec-październik

wysiew: jesień, przedwiośnie

rozmnażanie: podział kęp, siew

trwałość liści:  sezonowe

zastosowanie:  rabaty, balkony, kwiaty cięte, tarasy, roślina jadalna i lecznicza

tempo wzrostu:   szybkie

Jeżówka purpurowa wywodzi się z północnoamerykańskiej prerii. W ogrodzie jest bardzo wartościową byliną ozdobną, prezentującą się nadzwyczaj ciekawie w nasadzeniach ze spokrewniowną z nią rudbekią. Doskonałe duety tworzy także z pysznogłówką, krwawnicą pospolitą oraz liatrą kłosową. Jeżówka jest chętnie odwiedzana przez pszczoły. Ze względu na dużą trwałość może być wykorzystywana jako kwiat cięty w kompozycjach bukietowych.

Wybarwienie kwiatów można odgadnąć na podstawie nazwy gatunkowej. Jeżówka kwitnie jednak nie tylko na purpurowo, ale też na czerwono, różowo i biało (zależnie od odmiany), wydając kwiatostany wielkości do 10 cm na przestrzeni od lipca do września. Swą szczególną wartość ozdobną rośliny zawdzięczają pomarańczowo-brązowym do brązowo-czerwonych pręcikom.

Pędy kwiatowe jeżówki purpurowej są wyprostowane i wyrastają na wysokość od 70 do 100 cm i są pokryte czerwonawym meszkiem. Do uprawy rabatowej godne polecenia są purpurowoczerwona ‘leuchtstern’, kremowobiała ‘white lustre’ oraz ciemnoczerwona ‘the king’. Ostatnia znana jest też z tego, że sprawdza się wyśmienicie jako kwiat cięty.

Mało jeszcze znaną nowością jest odmiana ‘doppeldecker’, wyróżniająca się dodatkowym pierścieniem kwiatów. Nowościami są także odmiany ‘kims knee high’ (purpurowoczerwona) oraz ‘kims mop head’ (biała). Obydwie wyróżniają się zwartym pokrojem i wysokością w granicach 40-50 cm.

Jeżówka preferuje stanowiska słoneczne do półcienistych. Podłoże powinno być żyzne, umiarkowanie wilgotne, ale niezbyt ciężkie.

Jeżówka jest rośliną mało wymagającą. Trzeba pamiętać jedynie o tym, aby co 4 lata dokonać podziału mocno rozrośniętych kęp.