Rabaty rozkwitające co roku wszystkimi kolorami tęczy to jedno z najwspanialszych widowisk, jakie można zobaczyć w ogrodzie ozdobnym. Mimo to wielu ogrodników amatorów wciąż stroni od zakładania bylinowych rabat, sądząc, że uprawa bylin jest pracochłonna i zbyt kłopotliwa.

Najważniejszym kryterium, według którego należy aranżować pojedyncze gatunki bylin, jest optymalne dopasowanie potrzeb roślin do miejscowych warunków glebowych i oświetleniowych. To podstawowy wymóg, który musi być spełniony, aby rośliny mogły się zdrowo rozwijać i bujnie kwitnąć. Trzeba też zwrócić uwagę na siłę wzrostu roślin z sąsiedztwa, tak aby nie zagłuszały one rozwoju bylin i nie rywalizowały z nimi o pokarm. Tylko wtedy uda nam się stworzyć bujnie kwitnącą rabatę, na której formy i kolory mieszają się w harmonijną całość. Co do roślin, to nie muszą być one regularnie przycinane, zasilane, podlewane ani też pielone.

Odpowiednio zestawione rośliny w rabacie o różnych warunkach to gwarant lepszego ich rozwoju (zdj.: Fotolia.com)

 

Miejsca nasłonecznione, o suchej glebi

Na słonecznych stanowiskach w przepuszczalnym suchym podłożu piaszczystym doskonale czują się wytrzymałe byliny rodem z północnoamerykańskich prerii i południowo-wschodnich stepów Europy. Dzięki rozbudowanemu systemowi korzeni rosnących w głąb ziemi są one w stanie przetrwać bez uszczerbku na zdrowiu nawet długotrwałe okresy letniej suszy. Dlatego regularne podlewanie zalecane jest przede wszystkim pierwszego lata po posadzeniu, tak aby byliny mogły się dobrze ukorzenić. Wiele gatunków roślin preriowych i stepowych już dawno przyjęło się w uprawie ogrodowej, najciekawsze okazy bywają jednak dostępne tylko w wyspecjalizowanych centrach ogrodniczych.

Do niewymagających, wysokich gatunków nadających się na ekspozycję w samym sercu rabaty zaliczają się m.in.: jeżówki Echinacea pallida (jeżówka blada) i Echinacea paradoxa, penstemon palczasty Penstemon digitalis i astry gładkie Aster laevis. Mniejsze rozmiary osiągają: przetacznik kłosowy Veronica spicata, krwawnik wiązówkowaty Achillea filipendulina, nachyłek lancetowaty Coreopsis lanceolata i pysznogłówka Monarda menthifolia. Na suchych stanowiskach świetnie spisuje się przegorzan Echinops, stepowa bylina podobna z liści i kwiatostanów do ostu. Jest rośliną miododajną i przyciąga mnóstwo pszczół. Na podobnych stanowiskach, na wapiennych glebach, bardzo dobrze roŚnie dyptam, jedna z najtrwalszych bylin ogrodowych.

Stanowiska nasłonecznione, żyzne oraz gliniaste

Na słonecznych stanowiskach w żyznym, gliniastym podłożu, które dobrze utrzymuje wilgoć, a jednak nie jest mokre, do nasadzeń można wykorzystać jeszcze większą liczbę roślin. Takie warunki rozwojowe odpowiadają dzielżanom Helenium, dzwonkom kremowym Campanula lactiflora i Agastache rugosa. Namiastkę prerii uzyskamy, łącząc w nasadzeniu astry nowoangielskie Aster novae-angliae, jeżówkę purpurową Echinacea purpurea i przetacznika Veronicastrum virginicum. Ciekawym uzupełnieniem każdego nasadzenia są trawy ozdobne, takie jak proso Panicum virgatum i trawa indyjska Sorghastrum nutans. Trawy należy sadzić w nieregularnych odstępach, tak aby założenie sprawiało wrażenie stworzonego przez naturę.

Rabaty z wilgotną lub mokrą glebą

Na glebach wilgotnych i mokrych doskonale czują się kosaćce syberyjskie Iris sibirica. Ze swej najlepszej strony dają się one poznać w maju i czerwcu, kiedy zakwitają w odcieniach koloru niebieskiego. W aranżacjach wielogatunkowych można je łączyć z liliowcem małym Hemerocallis minor oraz mieszańcami pełnika europejskiego Trollius europaeus. W charakterze roślin towarzyszących mogą też być wykorzystane wilczomlecz błotny Euphorbia palustris i rdest wężownik Polygonum bistorta oraz wiązówka błotna Filipendula ulmaria. W tym przypadku zaleca się jednak sadzić rośliny w nieco większych odstępach, gdyż gatunki te mają tendencję do silnego rozrastania się.

Natomiast w miejscach zacienionych warto posadzić...

Także do miejsc zacienionych można dobrać bardzo dużo ładnych bylin. łatwe w pielęgnacji są: wilczomlecz migdałolistny Euphor bia amygdaloides, różne gatunki bodziszka i żółto kwitnący mekonops walijski Meconopsis cambrica. Ostatni jest rośliną krótkowieczną, ponieważ jednak wysiewa się samoistnie, jest stale obecny w ogrodzie. Zacienione wilgotne miejsca są odpowiednie dla zawilców, parzydła leśnego, tawułek, częściowo zimozielonego epimedium, funkii i bergenii.