Ananasowate Bromeliaceae, znane powszechnie pod zwyczajową nazwą bromelie, to rośliny o wyjątkowej strategii przetrwania i biologii. Ich liczne gatunki znane są jako rośliny doniczkowe ozdobne z liści i kwiatów tworzących oryginalne kwiatostany. Jest to duża endemiczna rodzina z Ameryki Południowej i Środkowej, która odznacza się oszczędną gospodarką wodną, obejmująca przeważnie gatunki epifityczne. W warunkach naturalnych bromelie rozmnażają się z nasion lub wegetatywnie. Te rozmnażane z nasion zakwitają po upływie 4-5 lat. U niemal wszystkich ananasowatych tworzenie kwiatostanu oznacza zakończenie wzrostu i życia pędu (rolę pędu przejmują pojawiające się w czasie kwitnienia lub tuż po nim pędy boczne). Tradycyjne metody mnożenia bromelii uzależnione są od następującej dość późno dojrzałości (czyli kwitnienia) tych roślin, dlatego na skalę produkcyjną rozmnażane są tylko w kulturach in vitro.

Spośród licznych rodzajów bromelii wiele zachwyca oryginalnymi kłosokształtnymi kwiatostanami. Ich ozdobą są nie tylko kwiaty (w naturze zapylane przez kolibry), ale również kontrastowo wybarwione podsadki. Jedne z najokazalszych kwiatostanów wśród bromelii uprawianych w mieszkaniach spotykamy u rodzaju Aechmea. Wysokie wiechowate kwiatostany mają mieszańce międzygatunkowe – u ‘Del Mar’ i ’Blue Rain’ są wyjątkowo dekoracyjne, czerwono-biało-niebieskie, niezwykle trwałe (utrzymują się 5-7 miesięcy). Ciekawymi kwiatostanami charakteryzują się ponadto odmiany pochodzące od echmei wstęgowatej A. fasciata. Ich kwiaty są niebieskie, schowane głęboko wśród różowych, białych lub czerwonych osadek. Ozdobą tych mieszańców są również sztywne szarozielone i pręgowane liście.

Największa grupa odmian o ozdobnych kwiatostanach należy do rodzaju Guzmania. Z reguły mają one wzniesione, dorastające do 50 cm pędy kwiatostanowe o przysadkach w wielu barwach: zielonej, żółtej, pomarańczowej, czerwonej i różowej (często są dwubarwne). Oryginalny kształt jest atutem kwiatostanów Guzmania conifera, które przypominają czerwono-żółte szyszki. Równie atrakcyjne czerwone podsadki z kontrastowymi białymi wierzchołkami mają także ‘El Cope’ i ‘Paulina’ – odmiany G. lingulata.

Oplątwa Tillandsia to z kolei najliczniejszy rodzaj wśród roślin ananasowatych. W uprawie znajdziemy przede wszystkim odmiany o spłaszczonych kwiatostanach purpuroworóżowej barwy i dużych fioletowych kwiatach, jakie występują u T. cyanea (u T. wagneriana kwiatostany są większe i rozgałęzione). Smukłe i najczęściej rozgałęzione kłosy tworzą także odmiany z rodzaju Vriesea (przeważnie w czerwieni i złocie, rzadziej zieleni). Niektóre gatunki mają liście czysto zielone, natomiast u innych tłem dla kwiatostanów są liście ozdobione poprzecznymi ciemnymi pasami.

Gatunki o ozdobnych liściach. Wśród bromelii pojawiło się ostatnio wiele nowych odmian o efektownych liściach, najwięcej z rodzaju VrieseaNeoregelia. Rozety sztywnych łukowato wygiętych liści zachwycają bogactwem wzorów i barw. Często osiągają imponujące rozmiary. Takie okazałe rośliny najlepiej eksponować w pojedynkę (jako rośliny soliterowe). Ich piękny uporządkowany układ liści pięknie pasuje do nowoczesnych wnętrz. Rozety neoregelii tworzą wyraźny lejek z równowąskich liści o zachwycających kolorach i wzorach. Jedne są nakrapiane, drugie zaś mają pasy wzdłuż liści, a jeszcze inne są gładkie, ale o zmieniających się stopniowo barwach. Dodatkowy akcent barwny związany jest z kwitnieniem. Ten oryginalny rodzaj bromelii ma niemal niewidoczne kwiatostany, ukryte głęboko w lejku tworzonym przez liście. Ich kryjówkę wskazuje jednak intensywnie wybarwiony środek rozety. Wybarwienie to pojawia się tylko w czasie kwitnienia i utrzymuje się kilka tygodni po przekwitnięciu rośliny. Co ciekawe, u niektórych odmian wybarwiona może być tylko część liścia, która umieszczona  jest bliżej nasady, zaś część szczytowa pozostaje zielona. U innych odmian wybarwione są tylko liście najmłodsze. Duże rozety Vriesea mogą dorastać niemal do 1 m średnicy. Podobnie jak neoregelia mienią się barwami, ale wzory na nich, z reguły nieregularne pasy i prążki, ułożone są najczęściej w poprzek liścia. Ciekawym rodzajem z rodziny ananasowatych jest także skrytokwiat Cryptanthus, który ma małe płaskie rozetki przywierające do podłoża.Te wielobarwne rośliny o ciekawych wzorach na liściach idealnie nadają się jako okrywowe.

Wśród roślin o ozdobnych liściach warto wymienić także znanego wszystkim ananasa jadalnego Ananas comosus. Wysokie rozety, których początkiem może stać się pióropusz liści odcięty z owoców, złożone są z długich i wąskich, wyraźnie ząbkowanych liści. Najładniejsze są rośliny odmiany Variegatus o biało i różowo podbarwionych liściach.

Uprawa większości bromelii nie jest trudna. Warunkiem jej powodzenia jest zapewnienie roślinom odpowiednio wy-sokiej temperatury i wilgotności powietrza. Z reguły nie powinno być chłodniej niż 15-16°C. Większość gatunkówi odmian z rodzaju Vriesea, Guzmania, Neoregelia czy Cryptanthus preferuje stałą temp. 18-22°C, łatwą do utrzymania w naszych ogrzewanych mieszkaniach. Inne (wśród nich np. Aechmea Tillandsia) powinny rosnąć latem w temp. 22-29°C, zimą zaś przechodzą spoczynek przy 17-19°C.

Bromelie są gatunkami, które pobiarają wodę głównie przez liście, dlatego też potrzebują dużo wilgoci w powietrzu. Szczególnie wrażliwa na jej brak jest oplątwa brodaczkowata. Mniej istotna jest za to wilgotność podłoża – lepiej jest podlewać rośliny umiarkowanie, za to mocno i często zraszać. Wiele taksonów, jak Guzmania czy Vriesea, może dobrze rosnąć przy niedoborze światła, natomiast te o wybarwionych liściach lepiej jest uprawiać w miejscach dobrze oświetlonych (ale nie słonecznych). Wówczas uwidaczniają się antocyjany, czyli barwniki chroniące liście przed nadmiarem światła.

Specyficzną grupą są rośliny, które nie tolerują uprawy w doniczkach (najczęściej tillandsii). Przytwierdza się je na przykład do konarów drzew owiniętych mchem torfowcem. Na jednym może rosnąć wiele roślin należących do różnych gatunków, co da nam namiastkę lasu deszczowego. Takie rośliny będą się najlepiej czuły w domowej szklarence lub tzw. oknie kwiatowym.