Miniaturowe drzewka znane są od dawna, ale w drugiej połowie XX wieku mocno straciły na popularności. Teraz wracają do łask, a szkółki roślin i centra ogrodnicze dysponują coraz bogatszą ofertą odpornych na przemarzanie gatunków. Swą niezwykłą, elegancką formą wysokopienne okazy znakomicie wzbogacają ogrodowe aranżacje i prezentują się wyjątkowo atrakcyjnie zarówno na rabacie, jak i w pojemnikach na tarasie. Zajmują niedużo miejsca, dlatego nadają się także do małych ogrodów.

W okresie kwitnienia rośliny te wyglądają szczególnie atrakcyjnie. Trudno nie zachwycić się ogromną kulą ozdobioną mnóstwem kwiatów i z wdziękiem unoszącą się nad rabatą. Klasycznymi okazami wysokopiennymi są róże – wybór ich szczepionych na pniu odmian jest ogromny. Możemy kupić wiele znanych róż rabatowych i okrywowych hodowanych w formie drzewka. Zaszczepione na wysokim pniu odmiany pnące otrzymały nazwę róż kaskadowych (płaczących). Wyróżniają się łukowato zwieszonymi pędami i są szczególnie polecane do ogrodów romantycznych.

Różaneczniki, azalie, czy może cisy?

Drzewka różaneczników i azalii pojawiają się w naszych ogrodach trochę rzadziej, przede wszystkim dlatego, że są roślinami dosyć delikatnymi i wymagają bardzo starannej pielęgnacji. Kora pędów różaneczników jest wrażliwa na nadmiar promieni słonecznych. Dlatego nie należy ich sadzić w miejscach nasłonecznionych przez cały dzień. W zimie pień drzewka wymaga specjalnych zabezpieczeń. Przed złamaniem przez śnieg uchroni różanecznik solidny, stabilny palik, do którego przywiązujemy pień rośliny.

Trzmielina Pnąca Euonymus fortunei (zdj.: Fotolia.com)

Ładne dekoracyjne liście z żółtym lub białym rysunkiem są walorem niektórych odmian trzmieliny pnącej Euonymus fortunei i niektórych ostrokrzewów Ilex. Na pędach tych krzewów liście utrzymują się przez cały rok i zdobią ogród nawet w zimie. Różnobarwne odmiany znajdziemy także wśród drzewek iglastych, np. złocistożółte formy cyprysika Chamaecyparis i cisu Taxus.

Aby uzyskać idealnie przystrzyżoną formę kulistą, nie należy wierzyć własnemu, nawet najlepszemu wzrokowi. Konieczne jest użycie szablonu. Z grubego papieru lub kartonu wycinamy półkole wymaganej wielkości i podczas skracania pędów korony cały czas przymierzamy je do drzewka.


Pielęgnacja dekoracyjnych drzewek

Wiele roślin prowadzonych w formie drzewka odznacza się delikatnością i zwiększoną wrażliwością na zimno. Aby wzmóc ich odporność na niskie temperatury, od połowy sierpnia przerywamy zasilanie nawozami zawierającymi azot. Pędy wstrzymają wzrost i będą miały więcej czasu na zdrewnienie i okrzepnięcie przed zimą. Pod wpływem zimowych mrozów na korze pnia róży, ostrokrzewu, różanecznika, ligustru i trzmieliny mogą pojawić się pęknięcia, prowadzące do trwałych uszkodzeń, a nawet obumierania rośliny. Aby zapobiec szkodom mrozowym, owijamy pień drzewka włókniną lub osłaniamy kawałkami maty trzcinowej.

Miejsce szczepienia jest bardzo wrażliwe. Poznamy je po wyraźnym zgrubieniu na pniu, na przykład na drzewku róży znajduje się ono tuż u nasady korony. Podczas wegetacji mogą wyrastać pędy boczne. Należy je natychmiast usuwać, po prostu urywając – w ten sposób zniszczymy pęczek, który nie będzie się ponownie rozwijał. Zabieg ten przeprowadzamy w początkowej fazie rozwoju. Przy większych rozmiarach niepożądanych odrostów można je tylko odciąć, ponieważ urwanie odrostu mogłoby spowodować duże, niebezpieczne dla rozwoju rośliny rany na pniu. Pozostawione pędy boczne szybko przerastają zaszczepioną odmianę, zagłuszając ją.