Jedną z najpiękniejszych odmian jest wierzba płacząca Salix x sepulcralis. Sporych rozmiarów drzewo urzeka malowniczym pokrojem i z chęcią sadzone jest w parkach, dużych ogrodach i w zieleni osiedlowej. Być może ze względu na krótki okres życia wierzba płacząca uznawana jest za symbol kruchości i przemijania. Łacińskie słowo sepulcralis oznacza bowiem nagrobne, cmentarne.  

Odmiana ‘Chrysocoma’ dorasta do 15-20 m i ma stosunkowo szeroką koronę. Charakteryzuje się grubym, solidnym pniem i kaskadowym ułożeniem długich, zwisających pędów, niejednokrotnie sięgających do samej ziemi. Najdłuższe z nich mogą mieć nawet 6 m. Niektóre drzewa tworzą 2 lub nawet 3 pnie. W okresie bezlistnym rośliny zachowują walory ozdobne dzięki delikatnym, żółto wybarwionym pędom.

Wiosną, przeważnie w kwietniu, na gałązkach pojawiają się zarówno kwiaty męskie, jak i żeńskie, co jest rzadkością u tego rodzaju, bo większość gatunków wierzb należy do roślin dwupiennych (kwiaty męskie i żeńskie pojawiają się wyłącznie na osobnych roślinach). Dzięki przewadze żółtych kwiatów męskich korona wierzby płaczącej pozostaje niemal w całości słomkowa, do momentu, gdy zaczną pojawiać się pierwsze jasnozielone liście.

Pojedyncze kotki są małe i nie stanowią większej wartości dekoracyjnej. Liście wierzby płaczącej są lancetowate, brzegiem delikatnie piłkowane, ostro zakończone, na wierzchu zielone i błyszczące, a od spodu lekko szaroniebieskie, matowe.

Wierzba płacząca ‘Chrysocoma’ najpiękniej prezentuje się pojedynczo, sadzona w dużych ogrodach przydomowych, w parkach, a zwłaszcza nad wodą, gdzie końce gałązek dotykają powierzchni stawu lub jeziora. Drzewa te wyglądają niezwykle efektownie, gdy posadzone są po obu stronach szerokich parkowych alei.

Wymagania uprawowe i pielęgnacja

Wierzba płacząca należy do roślin łatwych w uprawie. Preferuje gleby żyzne, bogate w próchnicę, umiarkowanie wilgotne, ale całkiem dobrze radzi sobie również na glebach przeciętnych. Drzewa wymagają stanowisk słonecznych, są w pełni odporne na mróz. Niestety, gatunek ten wykazuje podatność na choroby grzybowe pędów, które mogą prowadzić do opadania drobnych gałązek i liści.

W przypadku dużych egzemplarzy choroby te zwykle nie wpływają negatywnie na wartość dekoracyjną drzew. Poza tym konary wierzby płaczącej są dosyć kruche, przy silnym wietrze lub w czasie burz u starych okazów mogą się odłamywać. Niemniej jednak walory dekoracyjne i malowniczy pokrój wierzby płaczącej rekompensują jej wszelkie niedoskonałości.