Więcej o roślinie poniżej:

Przymiotno (Erigeron)

kategoria:  byliny

stanowisko:   słońce, półcień

wysokość:  10-60 cm

mrozoodporność:  do -20°C

odczyn gleby:  obojętny, lekko zasadowy

preferencje glebowe: próchnicza, piaszczysto-gliniasta, przepuszczalna

podlewanie:  mało

barwa liści/igieł: zielona

barwa kwiatów:  żółta, różowa, fioletowa, niebieska, biała

pokrój: wzniesiony, kępiasty

okres kwitnienia: czerwiec-lipiec, wrzesień

wysiew: wiosna, jesień

rozmnażanie: siew, podział kęp

trwałość liści:  sezonowe

zastosowanie:  rabaty, skalniaki, balkony, tarasy, kwiat cięty

tempo wzrostu:   szybkie

Przymiotno nadzwyczaj efektowne wrażenie sprawia w nasadzeniach grupowych (ok. 6 roślin na m2 z zachowaniem 40-centymetrowych odstępów między roślinami) oraz w zestawieniu z trawami, płomykami, ostróżkami, a także różami. Przymiotno nadaje się doskonale na kwiat cięty. Do kompozycji wazonowej winniśmy wybierać jednak tylko pędy z rozwiniętymi kwiatostanami, po ścięciu przymiotno przestaje bowiem wydawać kwiaty.

Kwiaty przymiotna otwierają się już w czerwcu. Są podobne do niższych astrów, których okres kwitnienia doskonale uzupełniają. Rośliny bujnie się krzewią i osiągają wysokość od 60 do 80 cm. Liście są podobne do pędów trawyW sprzedaży są dostępne formy o kwiatach w kolorze białym, a także w odcieniach różowego, czerwonego, fioletowego i niebieskiego. Kwiaty utrzymują się do początku sierpnia.

Przymiotno lubi słoneczne miejsca w umiarkowanie wilgotnym, próchnicznym podłożu. Byliny są bardzo wytrzymałe, niemniej jednak nie tolerują przemoczonej gleby.

Podczas sadzenia, a także w latach późniejszych – w maju, rośliny warto zasilać kompostem. W wypadku długo utrzymującej się suszy należy je też obficie nawadniać. Jeśli przytniemy pędy zaraz po kwitnieniu, we wrześniu rośliny jeszcze raz wydadzą kwiaty. Dzięki późniejszemu cięciu kwitnienie można wydłużyć aż do listopada.

Najpóźniej w piątym roku uprawy byliny należy podzielić. Jeśli rośliny zaczynają nagle więdnąć, są prawdopodobnie porażone chorobą grzybową. W takich przypadkach chore okazy należy natychmiast zutylizować; w żadnym razie nie wyrzucamy ich na kompost. W miejscu, gdzie rosły zainfekowane przymiotna, nie można w następnym roku uprawiać astrów.