Wczesną wiosną, na początku kwietnia, kiedy utrzymuje się już dodatnia temperatura, trawniki wymagają bardzo starannego wygrabienia z zeschniętych resztek trawy. Dobrze jest również wykonać wałowanie gleby wałem, który dociska korzenie do gleby. Podczas silnych mrozów kępy trawy są wypychane do góry, wówczas korzenie tracą kontakt z podłożem, co przyczynia się do zasychania wypchniętych fragmentów murawy.

Po zimie widoczne są czasami na trawniku puste miejsca, czyli ubytki. Miejsca te spulchniamy i obsiewamy mieszanką trawy. Pierwsze koszenie trawy wykonuje się wysoko (6-8 cm). Ważne jest, aby trawa była sucha.

Zalety wapnowania trawnika

Wapnowanie trawnika stosuje się wówczas, gdy odczyn gleby obniżył się poniżej pH 6,8, a na glebach lekkich pH 6,5. Nieznaczne jego obniżenie można zniwelować, stosując nawozy wieloskładnikowe zawierające wapń. W przypadku gleb silnie zakwaszonych (pH poniżej 6) należy zastosować wczesną wiosną nawozy wapniowe, np. węglan wapnia, wapno palone, mączkę dolomitową.

Mulczowanie trawnika

W sprzedaży pojawiły się kosiarki z funkcją mulczowania, czyli rozdrabniania skoszonej trawy i wtłaczania jej w podłoże. Rozkładająca się trawa zasila trawnik i poprawia właściwości gleby. Ważne jest, aby mulczowanie nie było przeprowadzane zbyt często, ponieważ zbyt duża ilość nierozłożonej trawy zalega w murawie, a następnie niszczy darń. Stosując mulczowanie, warto zasilać trawnik większymi dawkami nawozów azotowych, które przyczyniają się do szybkiego rozkładu rozdrobnionej skoszonej trawy.

Napowietrzanie trawników

Do prawidłowego rozwoju roślin niezbędne jest natlenienie korzeni. Jeżeli gleba jest zbyt zbita lub pokrywa ją nieprzepuszczalna warstwa organiczna, dostęp tlenu jest ograniczony. Obserwując trawnik, na którym występuje niedobór tlenu, dostrzegamy, że jego powierzchnia pokrywa się stopniowo mchem lub chwastami, które nie potrzebują dużej ilości tlenu. Inną przyczyną braku dostępu powietrza jest często zbyt wilgotna i ciężka gleba o kwaśnym odczynie oraz nieprawidłowa pielęgnacja (na przykład nieregularne koszenie, brak nawożenia i niewygrabianie trawnika).

Wczesną wiosną, przed nawożeniem, trawnik możemy napowietrzyć. Zabieg ten nazywa się aeracją i polega na usuwaniu lub rozluźnianiu nieprzepuszczalnej warstwy organicznej na powierzchni gleby (aeracja powierzchniowa) lub na większej głębokości (aeracja wgłębna). Aerację powierzchniową wykonuje się za pomocą specjalnie zbudowanych grabi, tzw. skaryfikatorów, lub mechanicznych aeratorów. Aeracja wgłębna polega na wykonaniu w glebie otworów na głębokość 8 cm lub jej nacinaniu. Do tego celu służą maszyny z ostrzami na obracających się lub toczących się wałach. Aerację przeprowadza się na glebie wilgotnej, ale nie mokrej.

Wysokość murawy nie powinna przekraczać 5 cm. Przed wykonaniem zabiegu murawę należy skosić, a trawę dokładnie wygrabić. Po wykonaniu aeracji powierzchnia trawnika powinna być pokryta równomiernie otworami co 15 cm w ilości 120-130 otworów na metr kwadratowy na glebach lżejszych i 180-200 otworów na glebach ciężkich. Na niedużych trawnikach do napowietrzania wykorzystuje się widły, walec z kolcami, specjalne nakładki z kolcami na buty. Na dużych trawnikach używa się aeratorów elektrycznych lub spalinowych.

Jak często kosimy trawnik?

Częstość koszenia zależy od gatunku trawy i przeznaczenia trawnika. Trawy rozłogowe są zwykle rzadziej koszone. Trawniki wykorzystywane do celów rekreacyjnych, np. parkowe, można kosić rzadziej, np. co 20 dni. Trawniki o charakterze łąkowym kosimy zwykle dwa razy w sezonie.

Trawniki intensywnie eksploatowane, np. przez sportowców, powinny być koszone nawet dwa razy w tygodniu, zwłaszcza podczas intensywnego wzrostu traw w maju. Koszenie nieregularne powoduje pogorszenie jakości darni, a ponadto przyczynia się do zachwaszczenia czy pojawienia się mchu. Koszenie trawy uzależnione jest również od szybkości odrastania, która także zależy od wielu czynników, takich jak: warunki klimatyczne, pora roku, zasobność gleby, gatunek trawy oraz rodzaj prowadzonych zabiegów pielęgnacyjnych.