Śnieżnik lśniący Chionodoxa luciliae - sylwetka, pielęgnacja

Śnieżnik lśniący - sylwetka

Śnieżnik lśniący wypuszcza pierwsze pędy już mniej więcej w połowie marca, kwitnie zaś na początku kwietnia. Gwiaździste kielichy mają biały środek i niebieskie płatki, bliżej środka są one jaśniejsze – to najważniejsza cecha odróżniająca śnieżnika od bardzo podobnej cebulicy, u której płatki mają jednolite niebieskie wybarwienie.

Rozwój śnieżnika lśniącego

Liście powstają w tym samym czasie co kwiaty, zawsze rosną parami. Ich długość wynosi od 10 do 15 centymetrów.

Śnieżnik lśniący - stanowisko

Śnieżnik rośnie zarówno na stanowiskach słonecznych, jak i półcienistych. Naturalnym siedliskiem tej rośliny są górskie zbocza Turcji, gdzie podłoże jest skaliste i okresowo suche. Aby śnieżnik przyjął się w naszych warunkach, należy go sadzić w przepuszczalnym podłożu. Wymaga ziemi ciężkiej i gliniastej. Zaleca się poprawić jej jakość solenną domieszką piasku.

Pielęgnacja śnieżnika lśniącego

Optymalną porą wysadzania roślin do gruntu jest sierpień lub wrzesień. Wówczas śnieżnik przyjmuje się szybko i trwale. Zasilanie upraw nie jest konieczne. Rośliny rozmnażają się przez cebulki przybyszowe oraz nasiona. Aby siewki dojrzały, do lipca nie można ich ani przycinać, ani kosić (kosiarką).

Śnieżnik lśniący - zastosowanie

Filigranowe wiosenne śnieżniki bardzo dobrze prezentują się w nasadzeniach z ozdobnymi krzewami, zwłaszcza gdy te nie mają jeszcze wiosną liści. W nasadzeniach na trawniku tworzą kolorowe wyspy, bardzo ładnie wyglądają w połączeniu z żółtymi rannikami, krokusami oraz narcyzami cyklamenowatymi, które kwitną w tym samym czasie.

Porada

Śnieżnik jest dostępny także w odmianach innych niż niebieska. Kwiaty różowe ma ‘Pink Giant’, a białe ‘Alba’.