Wilczomlecz okazały Euphorbia milii należy do rodziny wilczomleczowatych Euphorbiaceae. Pochodzi z wyżynnej części Madagaskaru, gdzie dorasta jako krzew do wysokości dwóch metrów. Jego pędy są grube, powyginane i gęsto pokryte cierniami, dlatego Madagaskarczycy traktują go jako roślinę żywopłotową (łatwo się domyślić, że taki żywopłot jest nie do sforsowania). Wilczomlecz okazały nazywany jest także koroną cierniową (niem. Christusdorn, ang. Christ Torn, hiszp. Corona de Christo), choć w czasach Chrystusa roślina ta nie była jeszcze znana w rejonie śródziemnomorskim, a biblijną koronę cierniową zrobiono prawdopodobnie z Paliurus spina-christi, krzewu należącego do rodziny szakłakowatych.

Wilczomlecz okazały został wprowadzony do uprawy w 1821 roku. Jego główną ozdobą są wyrastające na dość długich szypułkach (8 cm) przykwiatki, które przybierają u gatunku i większości jego odmian czerwoną barwę (dzięki staraniom hodowców możemy spotkać także różowe, żółte, pomarańczowe i białe). Dużym powodzeniem cieszą się odmiany: ‘Marathon’ – o dużych białych przykwiatkach, ‘Vulcanus’ – o dużych ciemnoczerwonych przykwiatkach  i ‘Mini’ – odmiana niska o przykwiatkach zmiennej barwy (od różowej przez pomarańczową do czerwonej). Warto dodać, że kwiaciarnie i centra ogrodnicze oferują przez cały rok pięknie kwitnące okazy wilczomleczy. Rośliny dostępne w handlu są sprowadzane głównie z Holandii oraz Danii i mają 15-20 cm wysokości i szerokości.

Stanowisko i temperatura. Wilczomlecz okazały idealnie nadaje się do dekoracji dobrze oświetlonych  i suchych pomieszczeń. Można go wyeksponować na parapecie okna od strony południowej, odpowiada mu pokojowa temperatura (także zimą). Jeżeli zaczną z niego opadać zimą liście, jest to znak, że został postawiony w zbyt chłodnym miejscu lub za mocno się go podlewa (albo obie przyczyny wystąpiły naraz). Wilczomlecze (zwłaszcza większe okazy) można wystawić latem na balkony, tarasy lub nawet do ogrodu, ale zawsze trzeba im znaleźć zaciszne miejsce i pamiętać, że zbyt niska temperatura powietrza i duże zachmurzenie mogą spowodować zahamowanie kwitnienia.

Podlewanie i nawożenie. Wilczomlecz okazały powinien być podlewany umiarkowanie odstałą wodą. Nadmiar wody w podłożu jest przyczyną czernienia i opadania liści, natomiast od czasu do czasu przesuszenie ziemi roślinom nie zaszkodzi. Od wiosny do jesieni wilczomlecze nawozi się co dwa tygodnie płynnym nawozem wieloskładnikowym dla roślin kwitnących, dobra jest także pożywka dla kaktusów.

Przesadzanie i przycinanie. Młode rośliny przesadza się co dwa lata, a starsze co kilka lat do podłoża piaszczysto-próchnicznego albo specjalnego podłoża dla kaktusów, do którego należałoby dodać trochę gliny. Aby roślina miała ładny pokrój, można ją przycinać bez względu na porę roku. Uwaga, sok mleczny wydzielany przy nacięciu lub uszkodzeniu wilczomlecza jest trujący, dlatego trzeba ostrożnie wykonywać wszelkie prace pielęgnacyjne.

 

Rozmnażanie

Wilczomleczaokazałego można łatwo rozmnożyć w domu. Do tego celu najbardziej nadaje się szczytowy wierzchołek pędu długości 5 cm. Aby przyspieszyć wyciekanie soku mlecznego, dolny koniec zanurza się w ciepłej wodzie. Sadzonki można pozostawić na jeden dzień, aby zdążyły przeschnąć, a następnie umieścić je  w małej doniczce wypełnionej mieszanką piasku oraz torfu (albo w substracie torfowym). Po 3-4 tygodniach sadzonki powinny się ukorzenić.