Pigwowiec to krzew liściasty z rodziny różowatych. Pochodzi ze środkowej i południowej Japonii. Sprowadzony został do Europy w 1869 roku. Obecnie znany i hodowany jest także w Polsce. Pigwa i pigwa japońska to mylnie używane nazwy tej rośliny. Krzew pigwowca jest dekoracyjną rośliną ogrodową, sadzoną w celach ozdobnych lub jako żywopłot. Owoce mają właściwości docenione w sztuce kulinarnej i medycynie. Zachęcamy do zapoznania się z uprawą gatunku i informacją, kiedy sadzić pigwowca. Odpowiadamy także na pytania: co można zrobić z owoców pigwowca japońskiego i jak go przycinać, aby dobrze się kształtował. 

Pigwowiec japoński: uprawa

Pigwowiec japoński został sprowadzony do Europy, aby stanowić dekoracyjne uzupełnienie parków i ogrodów. W Japonii rośnie na brzegach jezior i rzek. W polskich ogrodach kształtowany jest na krzew dorastający do 1 metra. Uprawiany może być także w większej donicy na balkonie lub tarasie. Ma cierniste i rozłożyste pędy. Pigwowiec jest najbardziej mrozoodpornym krzewem spośród wszystkich pigwowców. Potrafi także przetrwać suszę. Dobrze rośnie na stanowiskach słonecznych i w półcieniu. Nie ma zbyt wielu wymagań. Preferuje glebę suchą i bogatą w wapń. Może być ona nawet średnio żyzna. Krzew nie potrzebuje oprysków, czy nawożenia. Jeżeli rośnie w ogrodzie lub w parku to nie wymaga dodatkowego podlewania, gdyż wykorzystuje on wodę opadową. Owocowanie pigwowca japońskiego przypada na trzeci lub czwarty rok po posadzeniu krzewu.  Termin kwitnienia wypada na wiosnę - w kwietniu. Ponownie krzew może zakwitnąć jesienią, w czasie owocowania. Pomarańczowo – czerwone lub łososiowo - czerwone kwiaty posiada właściwy pigwowiec japoński. Odmiany różnią się wysokością, mogą mieć białe, różowe lub czerwone lub dwukolorowe barwy płatków, niektóre nie posiadają kolców. Poprzez krzyżowanie stworzono ponad pięćset odmian ozdobnych pigwowca japońskiego.

Pigwowiec japoński: rozmnażanie 

Krzew może być rozmnażany przy pomocy półzdrewniałych sadzonek, które zostały pobrane z tegorocznych pędów. Można wykonywać także kopczykowanie czyli odkłady pionowe łodyg rośliny matecznej. Uzyskane w ten sposób sadzonki zachowują odmianę rośliny z której zostały pobrane. Wiosną krzew obsypuje się ziemią na około 30 centymetrów. Do jesieni trzeba pilnować, aby kopiec był wilgotny. Następnie pędy odkrywa się wiosną kolejnego roku. Powinny się tam znaleźć ukorzenione łodygi. Można je odciąć i posadzić na inne miejsce. Jest także możliwość łatwego rozmnażania pigwowca z nasion. Dobrze wysuszony materiał siewny należy schłodzić. Nasiona można przechowywać z w zimnym miejscu, w wilgotnej mieszance torfu z piaskiem. Wysiewa się je wiosną. Jesienią nowe rośliny mają już ukorzenione pędy. W kolejnym roku na wiosnę, wyrosłe pędy powinny mieć około dziesięciu centymetrów. Wtedy można je skrócić o połowę, aby pigwowiec dobrze się rozkrzewił.

Pigwowiec japoński - kiedy sadzić

Zarówno sadzonki uzyskane samodzielnie, jak i te kupione na szkółce należy sadzić w tym samym czasie. Właściwy termin sadzenia przypada na przełom marca i kwietnia lub też od sierpnia do listopada. Istotne aby ziemia była lekko wilgotna, pozbawiona chwastów. Dołek powinien mieć głębokość 30-40 centymetrów. Po posadzeniu pigwowca, miejsce obficie podlewamy.

Czytaj również: Najpiękniejsze kwiaty świata: TOP 10. Trudno oderwać od nich wzrok!

Pigwowiec japoński: przycinanie 

W uprawie istotne jest przede wszystkim podcinanie długich łodyg i usuwanie nadmiernej liczby gałęzi. Odcina się także pędy, które nie owocują, tak by zrobić miejsce nowym. W pierwszym roku od posadzenia trzeba przeprowadzić pierwsze cięcie. W marcu lub w listopadzie skraca się o połowę wszystkie pędy, dzięki czemu krzew się zagęści. W drugim roku już wczesną wiosną powinno się usunąć wszystkie słabe pędy. Gałęzie bez pąków kwiatowych i nowe pędy skraca się o połowę. Każdego kolejnego roku, na wiosnę – w kwietniu lub maju usuwa się pędy które zbyt mocno zagęszczają krzew. Dokonuje się tego dopiero po przekwitnieniu rośliny. Obcinane są gałęzie wrastające do środka krzewu oraz takie, które są uschnięte, delikatne lub z widoczną chorobą.

Pigwowiec japoński: owoce 

Pigwowiec japoński ma niewielkie, kuliste owoce, które dojrzewają w październiku. Są one jadalne, mają kwaśny smak. Przypominają one małe jabłka, które są twarde i osiągają średnicę do 5 centymetrów. Mają początkowo kolor zielony, później jasnożółty i mogą być miejscowo czerwono nakrapiane. Owoce pigwowca sprawiają, że zyskuje on walory dekoracyjne. Ponadto wykorzystuje się je w kuchni jako dodatek do przetworów, ciast czy herbaty oraz podstawę nalewki – pigwówki.

Pigwowiec japoński: właściwości

Owoce mają wiele właściwości prozdrowotnych. Są one źródłem naturalnej witaminy C, pektyn, kwasów organicznych (kwasu jabłkowego, bursztynowego i chinowego) oraz składników mineralnych (molibden, fosfor, żelazo, magnez, sód, miedź, cynk). Są tam obecne witaminy A, B1, B2 i PP. Dzięki bogactwu składników odżywczych, owoce pigwowca mają działanie wzmacniające organizm, podwyższają odporność, działają antybakteryjnie i przeciwzapalnie. Wykazano także właściwości przeciwwirusowe. Owoce pigwowca dzięki zawartości potasu regulują ciśnienie krwi, działają także przeciwmiażdżycowo, gdyż obniżają cholesterol. Przeciwdziałają cukrzycy, wspierają układ pokarmowy w stanach zapalnych jelit i żołądka, a także regenerują wątrobę. Owoce są źródłem błonnika pokarmowego, który usprawnia perystaltykę jelit i wspomaga wypróżnianie. W nasionach pigwowca japońskiego znajduje się cenna amigdalina czyli witamina B17. Działanie antyoksydacyjne, niszczące wolne rodniki sprawia, że pigwowiec będzie miał właściwości antynowotworowe.

Getty Images

Pigwowiec japoński: zastosowanie 

Pigwowiec japoński zyskał popularność w sztuce kulinarnej. Można z jego owoców zrobić nalewkę, wino, sok czy syrop z pigwy, a także przecier, galaretkę, dżem oraz powidła. Owoce pigwowca mogą służyć jako dodatek do zakwaszania i wzbogacenia aromatu innych przetworów ze słodkich owoców. Łączy się je z aronią lub jabłkami. Mogą być dodawane do ciast lub do herbaty – zamiast cytryny. Ze względu na wiele właściwości leczniczych, pigwowiec może stać się składnikiem żywności dietetycznej. Niezwykle znana jest nalewka zwana pigwówką. Aby ją przygotować, potrzebne są: 2 kg owoców pigwowca japońskiego, pomarańcza, cukier, woda, spirytus i rum. Owoce powinny być nieuszkodzone, umyte i pozbawione pestek. Gotuje się je zalane wodą, aż do uzyskania soku. Następnie, po odciśnięciu, dodaje się pozostałych składników. Tak przygotowaną nalewkę odstawia się na trzy tygodnie w chłodne, zacienione miejsce. Po tym czasie można ją przelać do butelek. Najlepiej smakuje po długim leżakowaniu. Gotowa nalewka jest aromatyczna i ma złocisty kolor.