Żylistki to bardzo ciekawa grupa krzewów ozdobnych o atrakcyjnych kwiatach. Kwitną obficie i długo. W uprawie jest ok. 50  gatunków różniących się wysokością, np. żylistek karbowany ’Nikko’ dorasta do 50 cm, a żylistek szorstki nawet do 2,5 m. Krzew szczyci się dzwonkowatymi okazałymi kwiatami zebranymi w groniaste kwiatostany. Są różowe lub białe, ale, niestety, nie pachną. Co ciekawe, już młode rośliny obsypane są licznymi kwiatami. Poszczególne gatunki różnią się także barwą i terminem kwitnienia. Ojczyzną tych pięknych krzewów jest Azja, nieliczne żylistki rosną również w Meksyku.

W Polskich ogrodach najpopularniejszy jest żylistek szorstki Deutzia scabra, który pochodzi z Japonii. Osiąga nawet do 3 m wysokości i tworzy wyprostowane pędy łukowato wyginające się podczas kwitnienia. Najbardziej rozpoznawalną jego cechą są szorstkie liście i pędy pokryte włoskami. Żylistek szorstki ma białe kwiaty zebrane w wyprostowane wiechy wyrastające z kątów liści. Z najpopularniejszych jego odmian warto wymienić obficie kwitnącą ‘Candidissima’ o śnieżnobiałych, dużych, różyczkowatych kwiatach w różowych pąkach. Warta uwagi jest także ‘Plena’ o kwiatach małych, w pąku różowych.

Po rozwinięciu staje się pełnokwiatowa z widocznym drugim zaróżowionym okółkiem. Z kolei ‘Puctata’ to odmiana o kwiatach pojedynczych, białych, z charakterystycznymi biało kropkowanymi liśćmi. Kwiaty pojedyncze, karminoróżowe w pąku i różowe po rozwoju tworzy odmiana ‘Watwereri’. Bardzo atrakcyjna jest też ‘Pride of Rochester’ o dużych kwiatach średnicy 3 cm. Ma duże, z zewnątrz ciemnoróżowe, paskowane płatki.

Żylistek różowy Deutzia x rosea to średniej wielkości krzew, dorastający do 1,2 m. To mieszaniec żylistka wysmukłego i żylistka zaróżowionego. Tworzy rozłożyste gęste krzewy o atrakcyjnych, szeroko dzwonkowatych, różowych z zewnątrz kwiatach. Popularne jego odmiany to: ‘Grandiflora’ o dużych kwiatach średnicy 3 cm oraz ’Campanulata’ o mniejszych, ale śnieżnobiałych kwiatach. Popularne są również liczne odmiany żylistka mieszańcowego Deutzia x hybrida, który ma okazałe kwiaty (średnicy ok. 3 cm) i długie liście (6-8 cm długości). Kwiaty są pełne, z wierzchu różowe, wewnątrz białe.

 

 

Najczęściej uprawiane jego odmiany to: ‘Contraste’ o dużych jasnoróżowych kwiatach zebranych w okazałe kwiatostany, ‘Mont Rose’ o ciemnoróżowych kwiatach w pąku i jasnoróżowych po rozwinięciu, ‘Pink Pom-Pom’ o jasnoróżowych kwiatach zebranych w gęste kwiatostany, które z czasem przybierają białą barwę, ‘Strawberry Fields’ o purpuroworóżowych kwiatach w pąku, po rozwinięciu różowych do połowy, zebranych w duże wiechy, ‘Tourbillon Rouge’ o pojedynczych jasnoróżowych kwiatach w dolnej części, górnej purpurowych, zebranych duże kwiatostany. 

Do ciekawych żylistków należą także: żylistek zaróżowiony Deutzia purpurascens, żylistek Lemoine’a Deutzia x lemoinea i żylistek wysmukły Deutzia gracilis o cienkich, wyprostowanych pędach i białych kwiatach. Najczęściej uprawiane jego odmiany to ‘Variegata’  i ‘Nikko’. W uprawie spotykane są również gatunki żylistka okazałego Deutzia x magnifica i żylistka drobnokwiatowego Deutzia parviflora.

 

Solo i w grupie

Ze względu na małe rozmiary żylistki nadają się do uprawy na rabatach z bylinami i z innymi krzewami liściastymi. Ładnie prezentują się w grupie lub solo. Dobrze znoszą warunki miejskie, dlatego chętnie sadzone są w parkach i na dużych skwerach. Żylistek szorstki idealnie nadaje się również na nasadzenia żywopłotowe, które atrakcyjnie wyglądają uprawiane np. wzdłuż ogrodzenia.

 

Uprawa i pielęgnacja krzewów

W ogrodzie żylistki najlepiej rosną na glebach piaszczysto-gliniastych, przewiewnych, próchnicznych, umiarkowanie wilgotnych. Krzewy są wrażliwe na niedobór wody, dlatego podczas suszy wymagają systematycznego podlewania. Żylistki nie są wymagające co do pH, bo tolerują dużą zawartość wapnia w glebie. W ogrodzie preferują stanowisko słoneczne i zaciszne, osłonięte od mroźnych wiatrów (w takich miejscach obficie kwitną).

Czasami w mroźne zimy pojedyncze pędy lub części krzewu nieosłonięte albo nieprzysypane śniegiem przemarzają. Wiosną wycinamy tylko odcinki przemarznięte do zdrowego miejsca. W chłodnych rejonach Polski wskazane jest okrywanie krzewów stroiszem. Cięcie przeprowadza się co 3, 4 lata po kwitnieniu, wycinając 3-4 najstarsze pędy. W ten sposób odmłodzimy krzewy.