Wilczomlecz to jeden z najbardziej różnorodnych i oryginalnych rodzajów roślin. Wiele spośród dwóch tysięcy gatunków rodzaju to byliny ozdobne, które można uprawiać w naszych ogrodach, rzadko jednak kojarzące się z wczesną wiosną. Tymczasem wiele z nich zakwita już w kwietniu. Ich zielonożółte kwiatostany rozświetlają rabaty z szafirkami i tulipanami.

Do tej cechy odnosi się nazwa jednego z nich − wilczomlecza złocistego Euphorbia polychroma. Jego gęsto ulistnione pędy dorastają do 40 cm, tworząc kępy o regularnym kształcie. W kwietniu pojawiają się na nich drobne kwiatki otoczone złotożółtymi przykwiatkami. Ten gatunek najlepiej czuje się na słonecznych stanowiskach. Może rosnąć na glebach o różnej wilgotności: od suchych po świeże.

Innym gatunkiem jest śródziemnomorski wilczomlecz błękitnawy Euphorbia characias o silnych, wyprostowanych pędach osiągających 60 cm wysokości. Całe pędy pokryte są gęsto wąskimi, zawsze zielonymi liśćmi. Rośliny, podobnie jak u poprzedniego gatunku, kwitną w maju/czerwcu. Powinny rosnąć w ciepłych, osłoniętych, słonecznych miejscach.

Gęsto ulistnione, zawsze zielone pędy ma też nasz rodzimy wilczomlecz migdałowaty Euphorbia amygdaloides, który rośnie naturalnie w górskich lasach. Szczególnie atrakcyjne są jego liczne odmiany, np. 'Purpurea'. Od gatunku odróżnia ją purpurowe zabarwienie liści, szczególnie jaskrawe jesienią i zimą. Ciemnobordowe akcenty widoczne są także w kwiatostanach pojawiających się na przełomie kwietnia i maja. Rośliny dorastają do około 40 cm. Preferują stanowiska cieniste i półcieniste.