Wrzesień jest najlepszym miesiącem na sadzenie bylin. W ciągu dnia nie jest już tak gorąco jak w sierpniu, a wilgotność podłoża nie ulega dużym wahaniom. Mniej groźna jest także konkurencja słabiej rozrastających się chwastów. Do zimy pozostało jeszcze kilkanaście tygodni, wiec byliny będą miały wystarczająco dużo czasu, aby się dobrze rozrosnąć, ukorzenić i wzmocnić. W ten sposób dobrze przygotują się do wiosny, czego oznaką będzie szybsze wypuszczanie pędów. Kupując sadzonki, należy bezwzględnie zwracać uwagę na zdrowy system korzeniowy.
Jesienne sadzenie
Teraz sadzimy przede wszystkim byliny, które kwitną w drugiej połowie wiosny, od maja. Wypełnią one skutecznie puste miejsca, powstające, gdy z rabaty znikają wiosenne rośliny cebulowe, a kwitnące latem gatunki jednoroczne są jeszcze w powijakach. Wczesny wrześniowy termin sadzenia sprawia, że byliny kwitnące na początku lata mogą się zdrowo rozwinąć i dobrze przygotować do swego najpiękniejszego okresu w roku.
Byliny do zadań specjalnych
Silne, długo kwitnące byliny bardzo dobrze radzą sobie w wyjątkowych, trudnych warunkach panujących w niektórych zakątkach ogrodu. Na przykład w wilgotnym zakątku bardzo dobrze czują się pełnik Trollius i tojeść kropkowana Lysimachia punctata. W miejscach zacienionych doskonale radzą sobie serduszka okazałe Dicentra spectabilis i miesiącznica trwała Lunaria rediviva. Znacznie większy jest wybór roślin na stanowiska w pełni nasłonecznione. W takich warunkach najlepiej rozwijają się piwonie, mak wschodni, pustynnik (nazywany także igłą Kleopatry) Eremurus i wilczomlecze, np. wilczomlecz Griffitha Euphorbia griffithii.
Wiosenne sadzenie
Dla kilku wyjątkowych bylin jesień nie jest najlepszym okresem na sadzenie. Niektóre wrażliwe na zimno kwitnące jesienią rośliny, jak np. złocienie Dendranthema i zawilce japońskie Anemone japonica, aklimatyzują się w ogrodzie wyjątkowo długo. Dlatego najlepiej przyjmują się i rozwijają, jeżeli na rabacie znajdą się na wiosnę.
Piękne, bo zdrowe
Kupując byliny, starajmy się wybierać okazy najzdrowsze, z mocnymi, nieuszkodzonymi pędami. Korzenie rośliny powinny być dobrze rozwinięte, mocno przerastające bryłę ziemi. Podłoże w doniczce nie może przypominać przesiąkniętej wodą gąbki, z której woda bez ściskania wycieka kroplami. Przed sadzeniem doniczkę z rośliną zanurzamy w wodzie i trzymamy tak długo, aż z podłoża przestaną się wydobywać pęcherzyki powietrza. Przy sadzeniu rośliny zwróćmy uwagę na to, aby górna powierzchnia bryły korzeniowej równała się z poziomem powierzchni rabaty, gdyż wiele bylin źle reaguje na zbyt głębokie umieszczenie w ziemi.
Komentarze